Oude gedichtjes
1984 – 1988
Op verzoek een paar oude gedichtjes uit de periode 1984 -1988.
dit zijn gedichtjes waar ik na al die jaren nog redelijk tevreden over ben vergeleken met de rest van wat ik toen schreef.
–
Parijs in perspectief
Tussendoor driehoeken
grijs en geel
en weer grijs
zie ik de contouren
van Parijs
gepiekt en gedaald
in rechthoekige lijnen
meer gefocust echter
ontdek ik haar
ronde vormen
in het hotel
waar jij verblijft
–
Strand
Daar loopt ze
het dol drieste water
met haar benen doorklievend
en dan opeens rent ze
terug naar mij
´kwallen´ zegt ze
–
Deze laatste is ooit gepubliceerd geweest in het tijdschrift ´Mens en gevoelens´ van Margreet Dolman.
Geplaatst op 13 juli 2008, in Geen categorie. Markeer de permalink als favoriet. 8 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Ik bewonder uw kunnen. 🙂
(En ik kom terug, want ik denk niet dat ik ze helemaal begrijp.)
Liefs.
“Parijs in perspectief” vind ik inderdaad zeer mooi en herkenbaar. Het blijft nog altijd de gezelligste en een van de meest chaotische steden waar ik ooit geweest ben. Wat zeggen ze ook weer, Paris, la ville d’amour.
Groeten,
Gert
Hoi Wouter, Parijs in Perspectief is leuk! Bracht serieus een glimlach. Echt leuk!
Hoi Nak,
dank je wel, een glimlach is een mooi compliment.
Wouter
j’adore paris
j’adore l’amour
mais plus que tous
j’adore toi
toujours
vrije vertaling 😉
dank voor je compliment wouter! niks om jaloers op te zijn hoor, ik kan ook heeeeel veel dingen niet….;-)
alvast fijn weekend!
groetjes,
nicole
Strand vond ik heel leuk, kort, simpel. Leuk gedicht 🙂
Ik probeer zelf af en toe ook eens wat te dichten, maar ik ben nog dichter-in-wording. Ik vind al mijn oude “werk” altijd verschrikkelijk!
Ik heb ‘Strand’ een pagina in mijn persoonlijke gedichtenboekje gegeven. Het is een zwart blanco notitieboek waar ik gedichtjes in schrijf, van mezelf en van anderen, en vervolgens illustreer ik de pagina’s. Ik ben er nog mee bezig, maar als ‘je’ pagina af is zal ik een foto maken 🙂
Hoi Cecile,
Ik ken dat wel, dat je je oude werk verschrikkelijk vind maar er komt een moment dat je wel tevreden bent over iets dat al ouder is, nooit lyrisch enthousiast maar tevreden. Dat geldt voor Strand.