Judith Herzberg
Nog een paar gedichten van een dichteres die ik zeer bewonder.
De Zee
De zee kun je horen
met je handen voor je oren,
in een kokkel,
in een mosterdpotje,
of aan zee
Vraag
Hoe is dat zo gekomen
Van altijd blijven slapen
Tot nooit meer willen zien?
–
Geplaatst op 21 juli 2008, in Geen categorie en getagd als Ruben Philipsen. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Ook een mooie van Judith:
Daglicht
Uit chaos van lakens en
voorgevoel opgestaan, gordijnen
open, de radio aan, was
plotseling Scarlatti
heel helder te verstaan:
Nu alles is zoals het is geworden,
nu alles is zoals het is
komt het, hoewel, misschien
hoewel, tenslotte nog in orde.
Prachtig.
Of deze: uit de serie VLIEGEN
Ik zag een mier die een fiets droeg
maar wat was dat vergeleken
met een vlieg die niets droeg.
Judith Herzberg
Pingback: Een pleidooi voor inspiratie | ZICHTBAAR ALLEEN