Nieuw gedicht: Vrouw
Vrouw
Vrouw met volle teugen
drink het leven
uit je mond
komen de zinnen
die prikkelen
vol vreugde voedt
de smaak
van zout de
vrouw die niet zomaar
het toeval in de dingen
een handje helpt
met richting en
vertrouwen
een monument opricht
van fantasieën
voor de
Vrouw met de passie
voldragen ogen
kijk op mij
nederig als in
gelijkheid
grootser dan
wat bindt
is de
vrouw op smaak gebracht
uit windstreken bekend
peddel rond
in de archipel
van je gedachten
laat zijn
wat we zien
en begrijpen
Geplaatst op 27 oktober 2008, in Poëziewedstrijden. Markeer de permalink als favoriet. 13 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Hoi =)
Een boon voor iemand hebben, dat wil zeggen dat je iemand leuker vindt dan de rest v/d groep. En in deze context er dus verliefd op zijn. En buizen, dat is zakken ja 🙂
Liefs x
Ik denk dat ik dit gedicht nog 100 keer moet lezen Wouter. Er wordt veel in gezegd. Ik ben geraakt, ontroerd…
Ach Wouter, ik zou een mail vol willen schrijven. Maar ik zou teveel woorden nodig hebben en eerlijk gezegd heb ik die even niet. Als ik het gedicht op mezelf leg, want ik lees het als een vrouw, dan ‘lees’ ik mijn grootmoeders en hun moeders en alles wat zij hebben doorgegeven wat in mij leeft en zijn weg naar buiten wil vinden.
Op dit moment peddel ik ook rond in de archipel van mijn gedachten, wachtend op wat naar buiten gaat komen.
Iedereen leest een gedicht natuurlijk vanuit zijn eigen beleving, in de meeste gevallen anders dan dat de schrijver heeft bedoeld. Ik lees in jouw gedicht mezelf. Het gaat rechtstreeks naar binnen. Bedoeld of onbedoeld: dankjewel.
Je hebt de geest hervonden! En hoe!
Moet zeggen als ik jou gedicht lees Wouter en o.a lees
kijk op mij
nederig als in
gelijkheid
grootser dan
wat bindt
kan ik alleen maar glimlachen.
Heel mooi dit gedicht, om stil van te worden keer op keer.
“Vrouw op smaak gebracht”, lang geleden dat ik nog zoiets krachtig las.Top man….
Echt heel erg mooi…
Herinner me ineens dat ik hier al eerder een keer heb gekeken (en ook gepost toen, geloof ik). Ik zal eens vaker langskomen. Er worden hier mooie dingen gezegd.
WAUW!
bedankt voor je commentje
Ik wilde het gedicht lezen dat Nicole inspireerde tot haar blog…
Mooi geschreven, Wouter. Krachtig ook. Zo’n gedicht dat je leest en herleest, om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken.
Ging dat over deze of over meerdere stukjes?
In ieder geval leuk om te horen!
Je gedicht raakt me..
Landkaart als haar Meesters ode aan Zijn Artemis
Nog verhuld in zwartsatijn en zijde
Kijkt Hij, met ogen van Velours
Naar haar die hij bemint
En t zwart dat al haar kleuren
In zich opgezogen heeft
De landkaart van haar huid
Zijn slavins coördinaten
Haar Noord en Zuidpool
Haar stormvloed en haar duinen
En al haar levenslijnen
Bekent heeft hij nog niet
Klaar voor het opgespaarde zwart
Ontlaad zij zich voor hem
Landkaart van de regenboog
Het liefste zou hij haar nu
In simpele woorden schrijven..
Als, laat me zien hoe geil je bent
Of, toon me hoe je werklijk smacht
Laat Me, jouw Meester, alles zien
Vooral, de landkaart van jouw huid
Ik zal haar tot de mijne maken
Mijn geile-tover-slet gebogen
Opwindend, vrij van lust
Landkaart richting kersenbloesem
Landkaart richting rust
Ook dan zal jouw Meester waken
april 2006
Op de grens van beslommering naar rust
Voor mn Morgaine wonder,
Mr. Merlijns geliefde toverheks
Avalon opnieuw ontdekt
Gedoopt in bloed dat komen moet
Merlijn en Morgaines ode aan hun Artemis
Zij, kinderen van de Zee en Maan
Onderweg op het pad vol rozen
zoiets? maar dan anders 😉
Jouw gedicht deed mij dus denken aan dit gedicht wat ik ooit mocht ontvangen, mijn ode aan Artemis betekent namelijk… ode aan de maanstonde die in die tijd alle kanten opvloog en Hij die mij leidde naar rust en liefde op dat pad van rozen….
XXX
soms is het goed, het onzichtbare zichtbaar te maken schreef iemand me ooit eens……ik ben haar de laatste tijd soms kwijt, maar hoop haar terug te vinden als alles voorbij is.