Nachtkou
.
De kou trekt diagonaal
aan me voorbij
langs stoffig steen
en mosdood hout

De blinde nacht alleen
opgeschrikt door licht
achter de coulissen
gemorste suikersgewijs
gerangschikt

ik beweeg de warmte
naar mijn lichaam
trek het ver over mijn hoofd

verkoel de aarde, haar
gewassen, leg een filmlaag
dauw over deze ansicht

laat me slapen
wanneer de ochtendzon
haar grote schoonmaak houdt
zal ik mijn verenpak openen