Verdeling naar genre

Als een dichter iets wil meedelen zijn er drie mogelijkheden:

A. Hij kan objectief tegenover zijn stof staan, d.w.z. de gebeurtenissen meedelen, zonder daarbij zijn persoonlijke gevoelens de boventoon te laten voeren;

B. Hij kan subjectief tegenover zijn stof staan, m.a.w. het gebeuren verdwijnt naar de achtergrond, en de persoonlijke gedachten en gevoelens worden geuit;

C. Hij kan het gebeuren in toneelvorm uitbeelden.

Zo kom je tot een driedeling:

A. Epiek (objectief): verhalende dichtkunst

B. Lyriek (subjectief): gemoedsuitstorting

C. Dramatiek: uitbeelding in toneelvorm

Vroeger werd naast de drie genoemde genres nog een vierde onderscheiden: didactiek. Hieronder werd dan verstaan: de dichtkunst waarin de schrijver de bedoeling had zijn lezers iets bij te brengen, te leren.

Het is evenwel duidelijk, dat didactiek niet op een lijn gesteld kan worden met epiek, lyriek en dramatiek; er is immers geen sprake van een andere houding ten aanzien van de stof. Didactiek kan niet op zichzelf voorkomen; wel kan men zeggen, dat het didatische element in elk van de genres een belangrijke rol kan spelen.

* Waar ik hier spreek over hij/hem  bedoel ik uiteraard ook zij/haar.