Ingmar Heytze

.

Sinds ik het boek ‘Hier heeft de oudste steen gelijk’ van Ingmar Heytze las ben ik meer van hem gaan lezen. Zijn poëzie mag ik graag lezen, hij heeft een soort frisheid in zijn gedichten, een verwondering om het gewone en alledaagse waar ik van hou. Over het schrijven van poëzie heeft hij een mooi gedicht geschreven.

.

Hang- en sluitwerk

.

Hoeveel manieren van dichten
kent de wereld, of hoe weinig maar:
superieur ingenieurswerk met woorden,
de kosmisch bewogen gevoelige snaar,
de inktvraat van het onttoverd citaat
of schaarse woorden in een wit ravijn.

.

Men kan ook, met minder omhaal,
van de taal een werkplaats maken,
verzen hup in haken hangen,
kloppen aan ritme en vijlen aan klank,
iets fluiten tegen verzwegen pijn,
zo nu en dan gelukkig zijn

.

Uit: Aan de bruid (Uitgeverij Podium, 2000)