Till Lindemann

.

Rammstein is  een Duitse metalband die naar eigen zeggen “Tanzmetall” produceert, ofwel een synthese van progressive metal, industrial en techno, met enige gothic-invloeden. De zanger van Rammstein, Till Lindemann heeft in 2002 een dichtbundel geschreven met de titel ‘Messer’. Nu wordt ook zijn nieuwe bundel ‘In stillen Nächten’  in een Nederlandse vertaling op de markt gebracht. Op  http://messer.skynetblogs.be/ zijn alle gedichten van ‘Messer’ in een Nederlandse vertaling te lezen. Hieronder het gedicht ‘Nebel’ in het Duits en in de Nederlandse vertaling.

.

Nebel

Wenn die Nebel aus den Wiesen steigen
werd ich mir die Haut aufschneiden
zwei Faden unterm Schluesselbein
lass ich das weisse Meer hinein

Ich steche mir die Augen aus
ohne Fenster ist das Haus
schlag mir schoen den Schaedel ein
dann schneit es und mein Hirn friert ein

Ich hacke meine Brust aus Spass
es regnet und mein Herz wird nass
oeffne meine dicken Venen
und schenk dir Straeusse roter Traenen

Ich schneide wie ein Blatt Papier
jeden Tag ein Stueck von mir
leg dir die Teile auf die Stirn
versenke sie in deinem Hirn
bis ich winzig und ganz klein
zieh dann in deinen Koerper ein

Ich werde auf deine Brueste steigen
und mir selbst die Aussicht zeigen
durch die Lippen kriechen muessen
kann ich deine Zunge kuessen

Der Leberfleck auf deinem Bein
soll meine kleine Insel sein
die kleine Narbe wird mein Nest
ich mich an den Haerchen fest
wenn du das blasse Kleid anziehst
und weine wenn du Maerchen liest

   .  

Nevel

Als nevels uit de velden stijgen

zal ik in mijn huid gaan snijden

twee vadems onder het sleutelbot

de witte vloed naar binnen stormt

Ik steek mijn ogen uit alle twee

het huis heeft nu geen ramen meer

sla me de schedel in, ja dat is fijn

het sneeuwt en vriest nu in m’n brein

Ik hak op mijn borst in als grap

het regent en m’n hart wordt slap

open mijn vette banen vol bloed

schenk je tuilen tranen in rode gloed

Ik snijd als uit een blad papier

dagelijks een stuk van mijzelf hier

leg dan alle delen op je front

laat ze zinken in je hersenmond

tot ik nietig en heel smal

in je lichaam binnenval

Ik zal op je borsten klimmen

me over het uitzicht bezinnen

door je lippen moeten kruipen

om op je tong te kunnen zuigen

Op je been een levervlek

dat wordt mijn basisstek

het kleine litteken mijn nest

je donsharen mijn houvast

als je het bleke kleed aantrekt

en weende als je sprookjes las

.