Eb
Nieuw gedicht
.
In de vakantieperiode ging het leven ineens in een versnelling lager. Aan het strand leek het altijd vakantie, die uitwerking heeft het op me. Zie daar de inspiratie voor dit gedicht.
.
Eb
Na zevenen, de avond kruipt mijn
lichaam in, schuurt de wakkere
energie laag voor laag af
Het zand knarst onder mijn blote
voeten, de zee groet ze, zoals altijd
volledig omsluitend, koud
Bij de waterlijn lonkt een
middelgrote schelp, opnieuw zal
ze de zee in mijn oor fluisteren
Mijn bloed stopt met stromen,
mijn oren met horen,
mijn woorden met vertellen.
Het wordt stil,
stiller, stilte. Stil
In mijn hoofd
Met dank aan Brrt
.
Geplaatst op 20 december 2017, in Gedichten, Publicaties en getagd als dichter, gedicht, gedichten, nieuw, nieuw gedicht, onthassten, poëzie, schelp, strand, Wouter van Heiningen, Zee. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.






Beste Wouter, Prachtig gedicht. Erg herkenbaar. Ik geniet erg van je posts iedere dag. Hartelijke groet, Liesbeth
Mme Konink, Liesbeth Lieu-dit Aurouer 03250 La Chabanne
>
Fraai verwoord!
Dankje Leo
Pingback: Tweemaal de zee | ZICHTBAAR ALLEEN