Philip Larkin

.

Hoewel de Engelse dichter Philip Larkin (1922-1985) maar een klein oeuvre van slechts een 100 pagina’s heeft nagelaten, is hij, zeker in het Engelse taalgebied een zeer bekend, gewaardeerd en favoriet dichter van velen. Ik schreef al een aantal keren over hem en zijn poëzie zoals over het gedicht ‘This be the verse’, ‘The trees’ en ‘Coming’. Alle drie gedichten in de originele Engelse taal.

In 1983 verscheen van hem, in vertaling van J. Eijkelboom, de bundel ‘Gedichten’. En laat nou in die bundel de vertaling van ‘This be the verse’ staan getiteld ‘Laat ons zingen’. Voor de ware liefhebber is het dus mogelijk om beide gedichten naast elkaar te lezen om te zien wat Eijkelboom er als vertaler van heeft gemaakt. De mooiste vondst vind ik zelf de vertaling van de titel. Van een ‘verse’ naar ‘laat ons zingen, beide met een religieuze ondertoon.

.

Laat ons zingen

.

Ze naaien je op, je pa en moe,

al willen ze daar niet zo heen.

Ze stoppen je hun fouten toe,

doen er wat bij, voor jou alleen.

.

Maar zelf zijn ze ook opgenaaid

door dwazen met antieke hoeden.

Streng hebben die hun kroost gepaaid

of waren onderling aan ’t woeden.

.

De mens geeft zijn ellende door,

een modderbank die langzaam stijgt.

Ga er zo gauw je kunt vandoor,

zorg dat je zelf geen kinderen krijgt.

.