Nog maar eens een fraai gedicht van Johnny van Doorn.

,

De jasmijn
Op een grote platte zwerfsteen

Mijmert hij in lotuszit over

De verfrissende geur van

De lente die hij ondermeer

Weerspiegeld ziet in de

Zachtjes op het water van

Een goudvissenvijver

Wiegelende blaadjes die

Afkomstig zijn van een

Bloeiende Japanse Kers &

Een wijsgerige glimlach

Komt over zijn lippen

Als hij laag over het

Wijde glooiende landschap

Een zwarte wolk naderbij

Ziet komen waaruit op

Een bepaald moment

Zoveel regen valt dat

Hij genoodzaakt is om

Te schuilen in een

Dichtbij gelegen drank-

Lokaal dat uitsluitend

Wordt bevolkt door

Schilderachtige lieden

Die allen aandachtig aan

Het luisteren zijn naar

Een demonische muziek     .

Die in de vorm van

Uitzinnige klanken

Door een handjevol

Losbandige muzikanten

Ten gehore wordt gebracht &

Onder de bedwelmende

Invloed hiervan krijgt

Hij afgrijselijke     .

Visioenen door van

Bloedige taferelen die

Zo afschuwelijk zijn

Dat hij met trillende benen

Het duistere gebouw

Verlaat om in de frisse

Buitenlucht weer op

Krachten te komen door

Hardnekkig en met volle

Overgave zich te laten

Doordrenken met de

Verrukkelijke geur van

De door hem tot heilige

Bloesem uitgeroepen JASMIJN

.

Ook terug te lezen op www.dichterbijdebezigebij.nl