Nog maar een gedicht van Charles Bukowski

.

gewoon omdat het kan en omdat het één van mijn favoriete dichters is.

.

En nu?

 .

De woorden zijn gekomen en gegaan,

ik zit hier ziek nu.

De telefoon rinkelt, de katten slapen.

Linda stofzuigt.

Ik wacht om te leven,

wacht om te sterven.

Ik wou dat ik wat heldendom kon inluiden.

Het is maar een trieste ingreep maar de boom buiten

weet het niet:

ik zie hem bewegen in de wind

in de late namiddagzon.

Er valt hier niets aan te geven,

alleen maar wachten.

Ieder staat er alleen voor.

O, ik was ooit jong,

O ik was ooit ongelooflijk

jong!

.