NAVO-top

.

De NAVO-top is voorbij. Ik woon om de hoek van waar deze top werd georganiseerd (met alle obstakels van dien zoals vier maanden een afgesloten doorgaande weg naar het centrum) in Den Haag. Toen ik daar een paar weken geleden langs liep, langs de plek waar nu de gebouwen die daar tijdelijk werden neergezet, worden afgebroken, kreeg ik inspiratie en daar is het volgende gedicht uit voort gekomen.

.

NAVO-top

.

Waar ik met mijn rechterwang tegen,

waar pas daarvoor nog in oorlogsglas mijn

woorden toch niet vereeuwigd, luisterde een

wijk naar de zware bastonen van helikopters,

in schijnbare veiligheid boven ons hoofd

hingen ze, muggen van de nacht

zo groot, in filmisch decor dat slechts zou duren.

Met lichte tred kon ik de geringe afstand

nooit overbruggen, omhaal moest er zijn

of gedoogd afstand houden om geen

argwaan of verwijdering,

ik woon daar nu eenmaal, mijn voetstappen zijn

niet illegaal, hoe kan ik hier niet zijn, verdwijnen

slechts, kortstondig maar ongewenst door beide kampen.

.