Een avond met Hans Teeuwen (en Charles Manson)

.

Gisteravond keek ik naar Zomergasten met als gast Hans Teeuwen. Prima uitzending, veel boeiende en bijzondere fragmenten en Hans die tegelijkertijd zichzelf was maar ook regelmatig de boel probeerde te ontregelen (steeds maar eventjes, precies goed).

Toen het fragment van Charles Manson kwam bekeek ik dit net als alle andere fragmenten, tot aan het einde van het filmpje. Onverwacht zag ik Manson poëtisch uit de hoek komen. Op de vraag van de interviewer aan Manson om zichzelf te beschrijven trok hij eerst allerlei rare bekken (waaruit voor mij maar weer eens bleek dat hij echt iets ernstigs mankeert, voor zover dat nog niet heel erg duidelijk was) maar ineens was dat voorbij en met een klein stemmetje begon hij te spreken. Dit is wat hij zei:

Niemand

.

Ik ben niemand

ik ben een zwerver, een schooier,

een landloper

ik ben een goederenwagon en

een kruik wijn

en een scheermes

als je te dichtbij komt

.

Misschien ben ik teveel met poëzie bezig (zou kunnen) maar in deze zinnen en de manier waarop hij het uitsprak (zachtjes beginnen en steeds iets feller) zag ik een gedicht. Waarvan acte.

.