Philip Larkin

.

In de bundel ‘Gedichten die vrouwen aan het huilen maken’ kiest schrijfster Mensje van Keulen voor het (vertaalde) gedicht ‘Thuis is zo Treurig’ (Home is so Sad) van Philip Larkin (1922-1985). De vertaling is van Harry G. de Vries.

Over het gedicht zegt Mensje van Keulen onder andere: “Hoe veelzeggend voor eindeloos veel huizen die ontzield achterblijven en de treurende, achterblijvende dierbaren.”

Hieronder de vertaling, het origineel en de uitvoering op YouTube voorgelezen door Philip Larkin zelf.

.

Thuis is zo Treurig

.

Thuis is zo treurig. het blijft zoals men het achterliet,

Gericht op het gerief van die het laatst zijn weggegaan

Alsof het ze terug wil winnen. het gaat echter teniet,

Beroofd van iemand om te behagen, terwijl het aan

Moed ontbreekt om zich de diefstal niet

.

Aan te trekken en terug te keren tot hoe het begon, als

Een speelse gooi naar wat het eigenlijk wezen moet,

Reeds lang buiten spel. Je kunt zie hoe het was:

Kijk naar de schilderijen en het serviesgoed.

De muziek in de pianokruk. Die vaas.

.

Home is so Sad

.

Home is so sad. It stays as it was left,

Shaped to the comfort of the last to go

As if to win them back. Instead, bereft

Of anyone to please, it withers so,

Having no heart to put aside the theft

.

And turn again to what it started as,

A joyous shot at how things ought to be,

Long fallen wide. You can see how it was:

Look at the pictures and the cutlery.

The music in the piano stool. That vase.

.