Emily Brontë

.

Afgelopen maandag is een zeer dierbare oom van me overleden. Een geweldige man die van het leven hield maar de strijd tegen de voortwoekerende ziekte in zijn lichaam niet kon winnen. Reden voor mij om gedichten over de dood en rouw te herlezen. In Het laatste anker; 300 gedichten over dood en wat troost uit de hele wereld uit 2003 vond ik een prachtig gedicht van Emily Brontë over de dood en de verlossing van het lijden.

.

Geef dat ik slapen mag

.

Geef dat ik slapen mag en geen

bewustzijn mij meer plaagt,

dat sneeuw zich legt over mij heen

of regen langs mij vlaagt-

Het is de hemel niet, die het heet

verlangen in mij stilt,

het helse vuur, bij wat ik deed,

bij wat ik wil, wordt mild!

.

Dit heb ik eens gezegd, dit blijf

ik zeggen, altijd weer:

drie goden, in dit tenger lijf,

gaan dag en nacht tekeer-

Al is de hemel voor hen te klein,

ik draag hen in mij om,

en weet: zij zullen in mij zijn

tot ik voorgoed verstom!

.

Geef dat van hun verwoed tumult

ik eens zal zijn bevrijd,

dat ik door stilte word omhuld

en nooit meer, nooit meer lijd!

.

Foto: Marsel van Oosten