Belofte
Nieuw gedicht
Soms hoor je ergens een zin, achteloos uitgesproken en die blijft dan hangen. En daar is dit gedicht uit ontstaan.
Belofte
.
“We kunnen ook een kamer nemen”
Even achteloos als expliciet, woorden
plakten beloften aan de binnenkant
van mijn hoofd
.
even was daar de dag vooruit
nagenietend van, nog niets
eigenlijk, van beroering in
schijnbaar terloops uitgesproken
woorden
.
onrust verkende ver gelegen
gebieden, trok een spoor
in sleetse paden
van lust en verlangen
en liet in fantasie achter
Geplaatst op 30 juli 2008, in Gedichten en getagd als Belofte, dichter, gedicht, gedichten, nieuw gedicht, poëzie, Wouter van Heiningen. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.





Heel mooi, en ook erg herkenbaar.
grappig hoe zo’n zinnetje een eigen leven kan gaan leiden en je fansasie (of herinnering?) prikkelt tot een prachtig gedicht!
Prachtig!