Gedicht

Niet gedoofd

.

Wie ik mis

schijnt in het donker

laat zich raden

maar niet zien

.

ik klaag het licht aan

mijn zon schijnt fel

en onbeschaamd

.

laat nacht mijn deel

zijn, zwart mijn kleur

voor ogen

.

daar wil ik

wennen aan haar

dwaallicht, blazen

in het smeulend

vuur

.

Geplaatst op 16 juni 2010, in Gedichten. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.

  1. Ik dacht dat jij ging lezen? Lees dit nog wel een paar keer over…in alle stilte losgemaakt op dit moment.

  2. Wat een prachtige sfeer om op te snuiven:-)
    Ben je in the mood de laatste tijd??? De warmte straalt eruit, net als je nieuwste gedicht….;-)

  3. wat zet je mooie dingen op je blog!
    ook de gedichten die niet door jou geschreven zijn zijn heel mooi.

    bedankt voor je comment btw

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.