Gedicht

Niet gedoofd

.

Wie ik mis

schijnt in het donker

laat zich raden

maar niet zien

.

ik klaag het licht aan

mijn zon schijnt fel

en onbeschaamd

.

laat nacht mijn deel

zijn, zwart mijn kleur

voor ogen

.

daar wil ik

wennen aan haar

dwaallicht, blazen

in het smeulend

vuur

.

Geplaatst op 16 juni 2010, in Gedichten. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.

  1. Ik dacht dat jij ging lezen? Lees dit nog wel een paar keer over…in alle stilte losgemaakt op dit moment.

  2. Wat een prachtige sfeer om op te snuiven:-)
    Ben je in the mood de laatste tijd??? De warmte straalt eruit, net als je nieuwste gedicht….;-)

  3. wat zet je mooie dingen op je blog!
    ook de gedichten die niet door jou geschreven zijn zijn heel mooi.

    bedankt voor je comment btw

Geef een reactie op ***. Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.