Nieuw gedicht
Symfonie
.
Het zijn de vingers, de nagels en
de voeten, de vooruitgeschoven posten
van verder onderzoek en interesse
.
het zijn de lokken haar, bijna onverschillig
vallen ze langs de wangen, maken ze
ogen zichtbaar, lichten in het donker
.
het zijn de woorden, de verwijzingen
naar andere tijdstippen, de zinnen die
nadreunen, paukenslagen in een symfonie
.
die altijd blijven hangen, de zangstem
die plots vanuit een meerstemmig koor doordringt,
al mijn zintuigen vastgrijpt en mij met warmte vult
.
Geplaatst op 15 september 2012, in Gedichten en getagd als dichter, gedicht, gedichten, nieuw, poëzie, Symfonie, Wouter van Heiningen. Markeer de permalink als favoriet. Een reactie plaatsen.




Een reactie plaatsen
Comments 0