Nieuw gedicht

Symfonie

.

Het zijn de vingers, de nagels en

de voeten, de vooruitgeschoven posten

van verder onderzoek en interesse

 .

het zijn de lokken haar, bijna onverschillig

vallen ze langs de wangen, maken ze

ogen zichtbaar, lichten in het donker

 .

het zijn de woorden, de verwijzingen

naar andere tijdstippen, de zinnen die

nadreunen, paukenslagen in een symfonie

die altijd blijven hangen, de zangstem

die plots vanuit een meerstemmig koor doordringt,

al mijn zintuigen vastgrijpt en mij met warmte vult

.

Geplaatst op 15 september 2012, in Gedichten en getagd als , , , , , , . Markeer de permalink als favoriet. Een reactie plaatsen.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.