Nieuw gedicht
Eigen werk
.
Na een week van de poëzie in bijzondere vormen en de poëzie van anderen nu een nieuw gedicht van mijn hand.
.
Daar zal ik zijn
.
Je schouders schokken als Schokland in de straffe westenwind
donderend vanuit het water op je ranke flanken spelen ze met
de seizoenen, je zoenen zijn zoeter dan het Suikerfeest en laten
me weten, dat eten van je schoot, dik makend lekker is en gekker
is dan het leven van de liefde (doe je aan de lijn?) en sterven van
verlangen naar je wangen en je lijf, vertrouwd op alle manieren
die ik ken, gehouwen uit het steen van beelden van weelde en toen
.
Draaf door mijn dromen in kleur en zwart wit, je zit als gegoten
in zadels van paarden van waarde, de manen geladen met de wind
die je voedt, die je vult en vervuld en gaat liggen als de zon dooft,
je gelooft in de kracht van dat ene, dat unieke, maar gaat uit van
dat wat is verschenen, gelezen en gehoord, aangeboord door bronnen
van kennis van vrienden en familie –vader, moeder, zus- die ik niet
zie maar wel mag kennen uit je boeken die onverminderd zoek zijn
.
Ik vraag niet om meer of iets anders dan dat wat je mij schenkt
loop niet om twijfels heen, verschijn vaker in het licht van hetgeen
jij beschijnt, verdwijn of kwijn niet weg voor jou – ik moet hier nu
eenmaal zijn – en schurk me, warm me aan je ogenschijnlijk ware
gedaante, laat het water stromen uit kranen over wegen en lanen in
beschutte straten, in putten en verlaten huizen in kieren en kluizen
want daar wil ik me bevinden, in de vaten van jouw bescheiden woning
.
Geplaatst op 1 maart 2013, in Gedichten en getagd als dichter, gedicht, gedichten, nieuw gedicht, poëzie, Wouter van Heiningen. Markeer de permalink als favoriet. 6 reacties.
Wow mooi Wouter…die lees ik vandaag nog wel een keer
Dankje.
Een en al muziek.
Binnenrijm in vaten. Stootkrachtig als ik het lees. Maar goed wie ben ik die aan het tikken is geraakt. Het duwt en duwt en het klotst.
Groet
een lieflijke rap die zindert in je bloed, heerlijk
WAUW! WAUW! WAUW! Dit is een waar prozagedicht zoals hij bedoeld was in de jaren ’30, al maak je hier nog wel gebruik van strofes!!! Geweldig Wouter!!!
Om je vingers bij af te likken.:-)