Gedicht uit ‘Zoals de wind in maart graven beroert’

.

Uit mijn laatste bundel het gedicht ‘Vanaf het land’ geschreven naar aanleiding van een foto van Vlissingen.

.

Vanaf het land

.

Waar geen schip meer wordt geborgen

of van de helling komt, geen passant meer

in rubberen bescherming de navel nat loopt

.

waar de witte rots, die vele talen herbergt

uitkijkt over oeroude Zeeuwse meesters,

waar wolken in eindeloze herhaling hergebruikt

worden voor evenzovele reproducties

.

daar omhelzen geschiedenis en geografie elkaar

ligt vervlakking op de loer en draaien

verlangen en belofte opnieuw

in eindeloze omwentelingen,

kolkend in de golven

.