Man

.

Als je, zoals ik, het grootste gedeelte van je leven werkt en leeft tussen voornamelijk vrouwen, zou je met enige verwondering naar het fenomeen mannenman kunnen kijken. Een mannenman, met een eigen plek in de schuur of garage (the mancave), die het liefst de hele dag doorbrengt met andere mannenmannen.

Ik probeer het fenomeen te begrijpen, heb er zo mijn gedachten over maar een mannenman zal ik wel nooit worden. Vanuit deze gedachten komt het volgende gedicht.

.

Mannenman

 .

Was ik maar een mannenman

zo’n bonkig stuk vreten met een mannengrot

in zijn schuur of garage, ver weg van zijn vrouw

vissend, hikend, klimmend of fietsend

met vrienden, drinken en lachen om niets en alles

het leven in overzichtelijke stukken gerangschikt

 .

Had ik aan mannenvriendschappen maar genoeg

voetbal op zondag, eten volgens de schijf van drie

aardappelen, vlees en groenten en vooruit, op vrijdag

nasi, pizza’s of friet en bij de eerste zonnestralen

grote stukken vlees op de barbecue en ongecompliceerd

op zaterdag de auto naar de wasstraat

 .

Wat je ogen zien maken met je handen, zoals

mijn vader vroeger, direct praktisch aan de slag

’t liefst met andermans ideeën

Zweten, vreten en daarna zuipen en alleen

wat voelen als je per ongeluk verkeerd slaat

met je hamer, op je duim

 .

Was ik maar een mannenman, zo nu en dan, even

.

.