Hoe te zoenen op straathoeken
Liefdesgedicht
.
Gisteren schreef ik over Anneke Brassinga en ben ik poëzie van haar gaan lezen. Vooral op gedichten.nl staan een aantal fraaie gedichten van haar hand. Toen ik het gedicht ‘Hoe te zoenen op straathoeken’las dacht ik meteen: “Die komt in de categorie liefdesgedichten”. En aldus geschiedde.
Uit de bundel ‘Verschiet’ uit 2001.
.
Hoe te zoenen op straathoeken
Laat op de avond laat het zijn of vroeg
in nanacht, licht liefst ver –
al leent ook paarlemoeren dageraad
aan dit publieke werk subliem cachet.
Het zij een zwijgen van koralen
vergaan van dorst in lafenis –
van wakend ontslapen bevinding wellicht
doe dus vooral de ogen dicht.
Men neme niet de tijd
die schenkt zich wijd en wijd –
in deze zachte voorportalen
heerst onafzienbaar innigheid.
Men neme afscheid evenmin
al is de hoek er om uiteen te gaan –
de weg is geen verwijdering.
men neme alles mee, alleen.
.
Geplaatst op 19 december 2014, in Liefdespoëzie en getagd als 2001, Anneke Brassinga, dichter, gedicht, gedichten, gedichten.nl, Hoe te zoenen op straathoeken, Liefdesgedicht, liefdespoëzie, poëzie, Verschiet. Markeer de permalink als favoriet. 2 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Lijkt wel een recept met dat terugkerende ‘men neme’. Alsof de liefde met mes en vork genuttigd moet worden. Maar ja, het is een werkje van een bekroonde dichteres…
Wie weet bedoeld ze het wel zo Ger