Duingedicht
Tussen Scheveningen en Kijkduin
.
Ik woon vlak bij Scheveningen en al wandelend door de duinen tussen Scheveningen en Kijkduin kwam ik dit bouwwerk tegen. Of het een functie heeft en welke dat dan is weet ik nog steeds niet. Volgens mij is het er vooral neergezet om de fietsenstalling ‘smoel’ te geven maar het gedicht op de ronde betonnen wand mag er zijn. En het past mooi in de categorieën Gedichten op vreemde plekken en Gedichten in de openbare ruimte.
.
Terugkeer naar het stille strand
bijzaken verwaaien
.
Zee golft door in duinen
branding ruist in de kruinen
.
Hier is ruimte
om lief te hebben
.
Geplaatst op 16 oktober 2015, in Gedichten in de openbare ruimte, Gedichten op vreemde plekken en getagd als betonnen wand, bouwwerk, duinen, Duingedicht, fietsenstalling, gedicht, gedichten, gedichten in de openbare ruimte, gedichten op vreemde plekken, Kijkduin, poëzie, Scheveningen. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Knap. Ik ben dol op poezie hier en daar op een plaats waar je die niet verwacht; In Gent vind je ook op hoekjes en pleinen poezie vaak van een héél grote schoonheid; Een moment om stil te staan en te genieten hé
Moet snel weer eens naar Gent
Beste Wouter,
Het is een transformatorhuisje voor de strandpaviljoens. Een noodzakelijk kwaad, door een architect vormgegeven die er een bunkerachtige golf van heeft gemaakt om het niet teveel te laten detoneren. Er bleek echter vaak graffiti op te komen. Na lang zoeken naar een geschikte tekst heb ik toch zelf het gedicht geschreven voor deze locatie. Omdat het veel voeten in de aarde had het te realiseren/uit te laten voeren wilde ik niet dat men zou denken dat het om mijn belang ging. Vandaar dat mijn naam ontbreekt. Ook omdat ik het mooier vond zonder.
Zie ook http://www.duindichter.blogspot.no
en http://www.overmijnschouder.blogspot.nl
Groet, Eric
Ha Eric, dank voor de informatie. Leuk om nu te weten hoe het is gekomen en van wie het gedicht is.