De lenige liefde

.

In 1966 debuteerde Herman de Coninck met de bundel ‘De lenige liefde’. Hij zette daarmee een toon van ironie, lichtheid en speelsheid in de Nederlandse poëzie die daarna door veel dichters is opgepikt en gekopieerd.

Van deze bundel zijn inmiddels meer dan 10 drukken verschenen en de bundel is integraal opgenomen in ‘De gedichten’ waarvan meer dan 50.000 exemplaren zijn verkocht (en dan reken ik het gesproken boek van de lenige liefde nog niet eens mee).

Een enorm succesvolle dichtbundel kortom. Uit deze debuutbundel heb ik gekozen voor het gedicht nummer 11: ‘Denkend aan vroegere gedichten’.

.

Denkend aan vroegere gedichten

.

Wij waren jong, wij sprongen

te paard op de taal en reden

heersend de velden door,

slingerende lasso’s van woorden

naar alles wat we wilden veroveren. ,

het waren dolle roekeloze tochten, pas toch

een beetje op, riep Kees Fens ons nog na.

.

En ’s avonds stond de taal nog na te trillen,

op stal in een gedicht, hinnikend

van heimwee naar de maan

en naar de verste betekenissen.

.