Duinlandschap
Adriaan Morriën
.
Als je, zoals ik, vlak bij zee en de duinen woont zou je soms bijna vergeten wat een prachtig landschap de duinen eigenlijk bieden. In zijn bundel ‘Avond in een tuin’ schrijft dichter Adriaan Morriën (1912 – 2002) een prachtig gedicht waaruit blijkt dat ook hij (hij werd geboren in Velzen) veel van de duinen hield. De bundel ‘Avond in een tuin’ werd in 1980 door G.A. van Oorschot uitgegeven.
.
Duinlandschap
.
De opeenvolging van de duinen
gezien van de top van de hoogste duin.
Het landschap golft
zonder zich te verroeren.
.
Elke tak, iedere grashalm, elk blad
en ook elke zandkorrel
iets afzonderlijks
maar daarom nog niet eenzaam.
.
Het geheel is eenzamer
dan elk deeltje afzonderlijk
omdat de hemel het geheel
niet werkelijk omvat.
.
Het gepiep van een vogel,
eerst niet opgemerkt in stilte,
door het gehoor uit de stilte gescheiden
en er daarna weer aan teruggegeven.
.
Geplaatst op 20 januari 2017, in Dichtbundels, Favoriete dichters en getagd als 1912, 1980, 2002, Adriaan Morriën, Avond in een tuin, bundel, dichter, duinen, Duinlandschap, G.A. van Oorschot, gedicht, gedichten, poëzie, schrijver, Velzen, Zee. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.





Knap!!
Duinen moeten wandelen, maar dat staan we hen niet meer toe…
Ik ben benieuwd hoe de duinen erbij liggen deze zomer! 🙂
Vast heel mooi zoals altijd eigenlijk ☺