Laat mij
Hans Andreus
.
Een paar weken geleden (14 maart) deelde ik een aankoop uit een kringloopwinkel met jullie; de Dichters Omnibus, tweede bloemlezing uit 1954. Als reactie daarop kreeg ik van Corry Nieman, een van de drijvende krachten achter http://www.schrijvenswaard.nl, dat zij deel 3 en 4 had en dat ik die wel mocht hebben. Omdat ik van de 18 edities nog 8 edities mis was ik daar, zo begrijp je, heel blij mee. Corry stuurde ze me toe en ik zal er deze week uit elk een gedicht delen.
Vandaag de derde bloemlezing uit 1957. Hier heb ik gekozen voor een gedicht van een van mijn favoriete dichters uit Nederland, Hans Andreus, die achterin dit bundeltje wordt beschreven als “behorende tot de groep van experimentele dichters” met het gedicht ‘Laat mij…’.
.
Laat mij…
.
Laat mij, laat
mij gaan waar niemand gaan wil.
De eenzame wolven, zegt men.
Geen mens meer met een zelfgeschapen ruimte,
waarin hij loopt en ademt.
Geen mens meer met zijn uitverkoren
steden, landen, zeeën.
Geen ruimte meer,
geen mens meer, nee, geen mens,
.
En geen versierde woorden.
Maar hoe lang, hoe lang, hoe lang
de onontkoombaarheid?
Het sterven in de tijd?
Het brekende woord, de weer eenzame mond?
.
Geplaatst op 28 maart 2017, in Dichtbundels, Favoriete dichters en getagd als 1957, Bloemlezing, Corry Nieman, derde bloemlezing, dichtbundel, dichter, dichters omnibus, ESSO Nederland N.V., experimentele dichters, gedicht, gedichten, groep, Hans Andreus, kringloopwinkel, Laat mij ..., poëzie, Schrijvenswaard. Markeer de permalink als favoriet. 2 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Heel mooi, het gedicht ‘Laat mij. . .’van Hans Andreus,
In onze moderne tijd, is dit niveau (inhoud) onhaalbaar.
Zo kwam deze dichter (zaterdag in de trein) niet verder dan
Passage
De strepen op de ramen
zeggen niets,
zoals “wanneer zie
ik je weer?” bij de uitgang
van de supermarkt.
Pingback: Een mistige dag in Rotterdam | ZICHTBAAR ALLEEN