Krijgsgewoel
Armando
.
In 1986 publiceerde Armando de bundel ‘Krijgsgewoel’ zijn derde Berlijnse bundel, en misschien wel zijn mooiste. De observaties, beschouwingen en gesprekken zijn het resultaat van Armando’s bijna kinderlijke nieuwsgierigheid naar de bronnen en de sporen van het Duitse oorlogsgeweld. Hij staat stil bij medeplichtige gewassen en schuldige plekken, resten van het geweld. Anonieme getuigen en daders van het krijgsgevoel laat hij aan het woord in aangrijpende, onbecommentarieerde flarden. Is dit poëzie of is het proza? Het onderstaande stuk, gedicht of tekst uit deze bundel vind ik poëtisch en is in mijn ogen een gedicht.
.
Langzamerhand ben ik gaan begrijpen
dat je niet moet schrijven of schilderen
wat je weet. Je zou datgene moeten
schrijven of schilderen wat zich tussen
het weten en begrijpen verbergt.
Een kleine aanduiding, een wenk is
mogelijk, een vermoeden, meer niet, en
dat is al heel wat.
.
Geplaatst op 18 maart 2018, in Dichtbundels, dichter van de maand, Favoriete dichters en getagd als 1986, aangrijpend, anonieme getuigen, Armando, bronnen, daders, dichter, dichter van de maand, Duits oorlogsgeweld, gedicht, geweld, kinderlijke nieuwsgierigheid, krijgsgevoel, Krijgsgewoel, maart, medeplichtige gewassen, poëzie, proza, schuldige plekken, tekst, zondag. Markeer de permalink als favoriet. 2 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Erg mooi, dank je wel. Heb ondertussen een gedichtenbundel en zijn bundeling korte verhalen geleend en ben aan het lezen geslagen. Spreekt me erg aan, ook zijn verhalen die toch ook wel erg op gedichten lijken.
Dit is op Odile Schmidt herblogd.