Leo Vroman

.

Dichter Leo Vroman (1915-2014) schreef in de vele bundels die hij publiceerde vaak over zijn vakgebied de biologie maar kon zichzelf ook ‘verliezen’ in melancholische gedachten (en gedichten) aan het land waar hij was opgegroeid (hij woonde van 1945 tot zijn dood in de Verenigde Staten). En de humor in de gedichten van Vroman was nooit ver weg. Een mooi voorbeeld van een gedicht waarin hij humor gebruikt als middel is het gedicht ‘De taart’ uit de mooiste gedichten over het leven in en rondom ons ‘En toch is alles wat we doen natuur’ uit 2018.

In een tijd waarin mensen steeds dikker worden en allerlei zieketen krijgen als gevolg van obesitas, en waarin schijnbare wondermiddelen als Ozempic farmaceutische bedrijven tot de rijkste van de wereld maken, is een gedicht als dit met enige afstand een verademing en misschien wel een advies. Grappig dat Leo Vroman de in het gedicht genoemde 100 jaar net niet haalde.

.

De taart

.

‘Je bent in de laatste 3 maanden’

zei de dokter, ‘5 pond afgevallen.’

Mijn overschot ging meteen aan de

slag (dol op getallen):

ik woog toen daar

129 en moest juist hoognodig

zogezien 2 pond overbodig

kwijt dus woog misschien

120-2 is 118 pond maar.

Verlies was 5×12:3 is 20 pond per jaar,

dus wordt ik 100 jaar oud.

dan weeg ik 118-(100-94)x20 is min 2

een gewicht waarmee

men het niet lang volhoudt,

maar eet ik uiteraard

de hele verjaardagstaart

en kom dan zeg 5 pond aan

dan kan ik weer bestaan

als een baby van 5-

2 is 3 pond: een goed begin.

.

Colorful birthday cake with sprinkles and ten candles on a blue background with copyspace