Site-archief

Van mijn dochter

Willem Adelaar

.

In 2023 werd de Eindhovense dichter, bibliofiel, blogger en beeldend kunstenaar Willem Adelaar 70 jaar en ter gelegenheid van dat feit verscheen bij uitgeverij Leeuwenhof een bloemlezing uit zijn poëzie getiteld ‘Schikzaal’. Willem Adelaar (1953) heeft 9 dichtbundels op zijn naam staan. Als beeldend kunstenaar kwam er in het jaar dat hij 70 werd een expositie in de Kruisruimte in Eindhoven. Een selectie uit zijn collages, schilderijen, pentekeningen, foto’s, dadaïstische wandsculpturen maakte 2 dagen lang de overstap van zijn kleine huis  naar de grotere ruimte in de Generaal Bothastraat.

In de bundel ‘Schikzaal’ hebben Jan Bulsink en Johan Meesters (ja die twee van Poëzie Leeft!) een keuze gemaakt uit de vele honderden gedichten die Adelaar schreef in zijn leven. Op de achterflap van de bundel schrijft Adelaar: “Als ik zeg dat ik voortdurend gedreven ben, is dat genoeg? Dat iets mij drijft de vreugde van het scheppen in. Dat iets mij voortdurend doet kijken, het leven onderzoeken. dat ik in elk gedicht opnieuw de taal wil uitvinden, wil verfrissen, wil reinigen van clichés. Zei Komrij niet: “De poëzie is een wasmachine.”

Achterin de bundel zijn twee QR codes opgenomen en wanneer je die scant kom je op een bladzijde van de uitgever met extra werk en voorgelezen werk van Adelaar. Ik heb de bundel met plezier gelezen. Of, zoals Willem adelaar schrijft, de taal steeds opnieuw verfrist wordt weet ik niet maar de gedichten zijn bijzonder leesbaar en zeer te genieten. Zoals bijvoorbeeld het gedicht ‘Van mijn dochter’ waarin ik mij als vader van een dochter met een scheppend beroep (glas-in-lood maker) herkende.

.

Van mijn dochter

.

“IETS

 

antwoordt zij

als ik haar vraag

wat zij gaat maken.

.

“IETS”

zegt zij

die van zelfvertrouwen blaakt

niet driest op zoek gaat naar een naam

maar het gemaakte rustig zonder definitie laat

.

de naam, die komt vanzelf wel

die volgt, op de vorm

drie, vier stukken hout

met wat spijkers aan elkaar verbonden

.

en zelfs als er aan hetgeen dat is ontstaan

geen naam wordt toegevoegd

is het goed

.

allereerst moet het er komen

allereerst moet het gemaakt

.

bestaat het minder zonder naam?

bestaat het onomschreven niet?

.

haar hand laat zij het zeggen

haar hand benoemt

de losse stukken tot een vorm

,

het ding is leesbaar in de ruimte

en draagt van de maker

de naam

.