Gedicht

.

Omdat het zo’n prachtig gedicht is.

.

Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt,
bijt mijn gevoel de reddende gedachte,
dat deze nood voorbij gaat en dat zulke nachten
eenmaal weer zullen blussen in de tijd.
.
Het eerst verdronkene is de verwachting,
de hoop zieltoogt. Maar de herinnering
vecht het hardnekkigst. Lieveling!

.

Uit: Vergezichten en gezichten, 1963

Met dank aan gedichten.nl

.