Judith Herzberg

.

Van de NBD Biblion (de organisatie die onder andere ervoor zorgt dat bibliotheekboeken van een harde kaft worden voorzien) kreeg ik deze week een lijvig boekwerk met de titel ‘Guide to change’ . In eerste instantie kon ik weinig wijs uit het meer dan 200 pagina’s tellende boekwerk en heel eerlijk, ik ben er nog steeds niet helemaal achter wat nu precies de bedoeling van dit pak papier is.

Voorin wordt een tipje van de sluier opgelicht: ‘Deze gids beschrijft de reis van verwarring via verbinding, naar vernieuwing.’ Wel, die verwarring klopt. Verder staat er nog: ‘Deze gids leidt u langs managementfilosofen, interviews, diy-vragen kunst en poëzie naar nieuwe inspiratie, inzichten en wijsheden’.

Dus ook poëzie. Ik ben op zoek gegaan en inderdaad er staat ook poëzie in dit boekwerk. Daarom deze post want een gedicht van Judith Herzberg deel ik graag.

.

Ja

.

Hij loopt met iets zwaars voor haar uit.

Zij blijft staan.Zij roept, van de straat, hem iets na,

hij, terwijl hij een huis binnen gaat,

een kort ‘ja’.

.

Niet van jaha van moeders die zich vervelen

niet het ja van oja goed want bijna vergeten

niet het ja van wees maar gerust

niet een ja als een knal

niet een ja uit twee delen

zo’n ja waar een nee onder schuilt

niet een ja van: ik ben zo terug

niet een ja van: hou me niet tegen.

.

Niet een ja half als vraag;

dat zien we nog wel

een misschien, een vermoeden-

.

Maar een dag-in-dag-uit ja

een ja ten overvloede.

.