Miklós Radnóti

.

Omdat het nooit kwaad kan om een liefdesgedicht te delen, en omdat het in deze donkergrijze natte dagen kan helpen om even wat verwarming te vinden in een liefdesgedicht, wil ik vandaag een gedicht plaatsen van Miklós Radnóti uit de bundel ‘Nachthemel, waak’ die begin van dit jaar uitkwam in een vertaling van Arjaan van Nimwegen en Orsolya Réthelyi. Deze ruime bloemlezing uit het werk van de Hongaarse dichter Miklós Radnóti (1909-1944) maakt de Nederlandse lezer bekend met de rijkdom van zijn poëzie.

In 2021 verscheen Het schriftje uit Bor, de laatste gedichten die de Hongaars-Joodse dichter als dwangarbeider noteerde in de weken voordat hij door zijn Hongaarse bewakers werd vermoord. Maar Radnóti’s poëzie bestaat niet alleen uit ongeëvenaarde meesterwerken van de universele Holocaustliteratuur. Ze omvat ook uitbundige liefdesgedichten, natuurlyriek en polemische verzen, al blijft het altijd, bijna profetisch, doordrenkt van de dood.

Radnóti’s reputatie als dichter was en is in Hongarije groot – zij het niet onomstreden: de huidige regering rangschikt hem onder de ‘minder belangrijke auteurs’. Ook politiek en maatschappelijk maakte hij in zijn korte leven een grote ontwikkeling door, van sensueel, paganistisch dichter werd hij, via christelijke invloeden, een ‘getuige van zijn tijd’. De dichter als ziener, als verantwoordelijke zonder enige vrijblijvendheid.

Uit deze bundel dus een liefdesgedicht met precies die titel. Een gedicht dat Radnóti  schreef op 2 oktober 1939.

.

Liefdesgedicht

.

Daar talmt de z\on in de woelige, schuimende lucht,

wuift even koel, zwemt voorbij.

Hier in je ogen het parelend zonnezweem dat

blauw door de nevelen schijnt.

Voort gaat het goudgele pad,

lang overdekt al met blad.

.

Hier is het herfst. En de walnoten worden gekraakt,

stilte druipt al van de wanden,

zend nu de dromende druif op je schouder maar uit,

blad valt, de vorst is ophanden,

star is de akker, hij kantelt

en valt; hoor dat stille geluid.

.

Mild lief van mij. jou bemin ik, jij hoedt de seizoenen!

Nimmer bemin ik een ander.

.