Site-archief
Gemaal de Zaayer
Tineke van Gils
.
De keramiste Tineke van Gils uit Schipluiden, is beroemd geworden met haar aardewerk en ze is vooral bekend om haar asglazuren , celadon en Dehua porselein. Haar werk is onder andere te vinden in de belangrijkste Chinese musea. Zij is echter ook neerlandica en schrijft ook poëzie.
Woonachtig in de gemeente Midden-Delfland heeft zij over deze prachtige plattelandsgemeente in het hart van de randstad (tussen Den Haag, Delft, Maassluis en Rotterdam) een gedicht geschreven.
Dit gedicht is door het Hoogheemraadschap van Delfland geplaatst op het gemaal de Zaayer in Maassluis. Hieronder kun je het gedicht lezen.
.
Midden-Delfland
Van Krabbeplas tot Woudsepolder,
van Mandjeska’ tot Boonervliet,
het wintervoer ligt hier op zolder,
de kikker huist hier in het riet.
Dit grazige land met zijn greppen en vlieten
en kreekruggen waar boerderijen staan,
met trekkades waar de paarden liepen
en kwakels om over het water te gaan,
waar de wind vrij waait uit alle streken,
het geluid tot aan de einder draagt,
waar de mist in de avond als een deken
het water ontstijgt en het vee vervaagt.
Weids is dit land met zijn vaarten en tochten
waar wilgen geknot langs de paden staan;
voortdurend wordt hier met het water gevochten –
laat dit land niet ten onder gaan.
Want – dit is het land tussen kassen en steden,
de gastvrije grond waar verleden en heden
langs Gaag en Schie elkaar ontmoeten,
waar stad en land elkaar begroeten.
Sta op uit de veren
er is heel wat te doen,
nóg rust hier de hemel
op een bedje van groen.
.
Poëzie aan het Markermeer
Poëzie op een bankje
.
Wat is dat toch met bankjes dat er vaker dan gemiddeld teksten op worden aangebracht. En dan bedoel ik geen graffiti teksten maar poëtische teksten of delen uit gedichten. Al vaker schreef ik hier in de rubriek gedichten op vreemde plekken over bankjes met poëzie en vandaag dus weer een mooi voorbeeld. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat mensen er even gaan zitten rusten en dan alle rust en tijd hebben om de omgeving in zich op te nemen.
Mia Kroes, in Oosterleek (Noord-Holland) bekend als oma Mia, is een begrip in het dorp. Wandelen over de dijk is één van haar favoriete bezigheden. Toen de dijk weer open ging in 2012, wilden dorpsbewoners haar verrassen. Zij kwamen met het idee om het bankje bij de vuurtoren van Oosterleek naar oma Mia te vernoemen. Donderdag 25 oktober werd oma Mia verrast door dorpsgenoten, familie en het hoogheemraadschap.
Dorpsbewoners benaderden het hoogheemraadschap voor dit initiatief. Zij werkten graag mee. Oma Mia grapte er voor de onthulling nog over: “Als mensen naast mij komen zitten dan vertel ik altijd dat dit mijn bankje is”. Zij was dan ook zeer verbaasd toen duidelijk werd dat zij zojuist het ‘oma Mia bankje’ had onthuld. Willem Messchaert, dijkkenner en voormalig werknemer bij het Hoogheemraadschap, maakte de volgende tekst voor het bankje aan het Markermeer.
Kom koike we legge hier nag, de noordse stienen rai an rai
Kom zoetjesan wat dichterboi en leg je hand op moin,
de are op je hart, voel je wel?
de are op je hart, voel je wel?
.
ZICHTBAAR ALLEEN 