Site-archief
Juryrapport winnend gedicht
Winnaar Ongehoord Poëzieprijs 2012: ‘Let the sin begin’.
.
En dan nu het juryrapport van het winnende gedicht van Hervé Deleu ‘In de ochtendfile’. Het gedicht heb ik maandag 12 november reeds geplaatst op dit blog.
.
Juryrapport
Toen wij de ingezonden gedichten bespraken, werd al snel duidelijk dat één tekst met kop en schouders boven de rest uitstak. Het overleefde zonder enige discussie de voorselecties en heeft die koppositie niet meer afgestaan.
Dit tekstje wist ons aangenaam te verrassen. De beeldspraak is helder. Het is tekstje beschrijven. Het weet goed de valkuilen van het clichématige te vermijden. En ook zonder hoogdravend poëtisch taalgebruik, hebben we hier een spannend geschreven dichtwerkje.
Het begint aarzelend en onbestemd, maar vanaf regel vier wordt koers gezet richting het thema: ‘Let the sin begin’. Het hoogtepunt is de beschrijving die begint op regel zeven:
‘Ongegeneerd beklemt ze
de gladde kop van de pookversnelling
en ademt traag.’
Op beknopte, haast filmische wijze wordt hier het hoofdpersoon neergezet.
De rest van het gedicht is een beschrijving van deze vrouw die zich in haar auto in de file overgeeft aan de wellust.
Deze uitwerking wekt bewondering door de knap volgehouden, bondige stijl en door het vermijden van de gemeenplaatsen. Een tekst met dit onderwerp kan een draak van een gedichtje opleveren, maar hier is dat niet gebeurd. In plaats daarvan is er een sterke tekst geschreven met een kop en keurige staart. Er wordt nergens nodeloos uitgeweid. En het verbond van de wellustige vrouw met haar warmbloedige auto is beeldend en voelbaar beschreven.
Leuk detail is dat wij als lezers ook niet zonder zonde zijn. Tijdens het lezen, of luisteren, worden wij voyeurs die schaamteloos toekijken naar deze vrouw, die zich in haar auto alleen waant.
Vandaar dat wij het gedicht ‘In de ochtendfile’, als winnaar hebben uitgekozen van de dichtwedstrijd van Ongehoord 2012, ‘Let the sin begin.’
Joris Lenstra
.
Ongehoord! Gedichtenwedstrijd 2012
De jury is aan de slag
.
Met enige regelmaat krijg ik vragen over de Gedichtenwedstrijd die de stichting Ongehoord! organiseert dit jaar. Zoals jullie waarschijnlijk weten is deze gedichtenwedstrijd een voortzetting van de gedichtenwedstrijd die ik op dit blog in 2009, 2010 en 2011 heb georganiseerd.
De jury van de Ongehoord! gedichtenwedstrijd bestaande uit Jana Beranová, Liselore Scheffers en Joris Lenstra, is bezig met het beoordelen van de gedichten. Op 11 november vanaf 14.00 uur zal de prijsuiteriking plaats vinden in het bibliotheektheater van de bibliotheek van Rotterdam aan de Blaak.
Uitnodigingen voor deze uitreiking worden half oktober verstuurd. Prijzen zijn o.a. een beeldje van kunstenares Lilian Mensing, publicatie op de website van de winnende gedichten en een optreden op het podium van Ongehoord!
.
Hermetische poëzie
Met vis op weg
.
Naar aanleiding van het gedicht dat ik gisteren plaatste heeft Ger Belmer gereageerd. Deze reactie gaat ondermeer over het toevoegen van onbegrijpelijke elementen aan gedichten waardoor deze vrijwel onleesbaar worden. Elementen die op het eerste gezicht niets met elkaar en het gedicht te maken hebben. Hoewel mijn gedicht Met vis op weg bedoeld was als een stukje absurde tekst zonder enige betekenis (gewoon omdat het kan en ik er zin in had zoiets te schrijven) heeft dit me wel aan het denken gezet.
Ook ik lees weleens poëzie waarvan ik denk; waar gaat het eigenlijk over? Poezie die ondoorgrondelijk en eigenzinnig is (zou je ook kunnen zeggen) maar waar ik niets mee kan. Nu weet ik dat er mensen zijn die dit ook van (delen) van mijn poëzie vinden. Hierover schreef ik al in Zoet en Fruitig versus Zoet en Bitter (27 april). Soms kan mijn poëzie wat abstract zijn. Toch denk ik dat mijn poëzie niet als hermetisch gekenschetst moet worden. Zoals ik in mijn reactie op de reactie van Ger schreef heeft Joris Lenstra een zeer duidelijk en leesbaar stuk voor Meander geschreven over wat hermetische poëzie is, wat de kenmerken zijn en hoe deze vorm van poëzie te (leren) waarderen. Dit stuk kun je hier lezen: https://meandermagazine.nl/2007/09/7-hermetische-pozie/
Tot slot een voorbeeld van hermetische poëzie van Hans Faverey. Met dank aan gedichten.nl
Zodat ik uitzie
.
Zodat ik uitzie
door het oog
van mijn naald
.
en sneeuwblind herken
de zwerfsteen,
sterfsteen onder
.
mijn tong: splinter
voor splinter
.
slaagt hij erin
niets te wegen,
niets voor te stellen.
.
Stevie Smith
Gedicht.
Dit is het gedicht dat Joris Lenstra vertaald voordroeg bij Ongehoord Rotterdam! van de Engelse dichter Stevie Smith (1902 – 1971). Hier in de oorspronkelijke versie.
.
Not Waving but Drowning
Nobody heard him, the dead man,
But still he lay moaning:
I was much further out than you thought
And not waving but drowning.
Poor chap, he always loved larking
And now he’s dead
It must have been too cold for him his heart gave way,
They said.
Oh, no no no, it was too cold always
(Still the dead one lay moaning)
I was much too far out all my life
And not waving but drowning.
.
Stevie Smith, March 1966
ZICHTBAAR ALLEEN 