Site-archief
Tenslotte wint de liefde
Maarten Willems
.
Ik kreeg de bundel ‘Tenslotte wint de liefde’ cadeau. Deze bundel is geschreven door Maarten Willems, een muzikant en dichter uit Den Haag die ik reeds vele malen tegen kwam op podia in en rond de hofstad. De bundel bevat gedichten van Maarten geïllustreerd met aquarellen van Jeroen Duyn.
Poëzie van Maarten werd gepubliceerd in onder andere ‘Mens en Gevoelens’ (waar ik ook ooit lang geleden in ben gepubliceerd en feitelijk ben gedebuteerd als dichter met het gedicht ‘Strand’) en Poëzie op Pootjes, een Haags initiatief waar ik ook aan meedeed met het gedicht ‘Lijn 24’, en dat schept toch een band.
In de bundel ‘Tenslotte wint de liefde’ staan luchtige en light verse gedichten, gedichten met een knipoog en een glimlach. Uit de bundel koos ik het gedicht ‘Ik lijk wel gek’.
.
Ik lijk wel gek
.
Ik lijk wel gek
om om kwart voor zes ’s ochtends
in kamerjas ongewassen en -gekamd
en met lege maag en koude voeten
op de bank alle mogelijke moeite te doen
jou aan het lachen te krijgen.
.
Poëzie op pootjes
Poster in de centrale bibliotheek van Den Haag
.
Net als in 2011 heb ik ook in 2014 meegedaan aan een poëzieproject van de R.G. Ruijs stichting en het Prins Bernhard Cultuurfonds met als aanstekelijke titel Poëzie op pootjes. Poëzie op pootjes organiseert om de drie jaar (vanaf 2005) een gedichteninzamelingsproject. Of zoals ze het zelf zeggen:
Iedere Hagenaar heeft wel een eigen verhaal over zijn of haar leven in de stad, dan wel zijn of haar beleving van de stad. Den Haag staat dus centraal, maar niet zozeer de stad alswel dat wat de bewoners van Den Haag zelf voelen over hun leven in de stad. Het gaat bij Poëzie Op Pootjes nadrukkelijk niet om een wedstrijd. De bedoeling is simpelweg om op deze manier zoveel mogelijk gedichten over de persoonlijke Haagse beleving te vergaren. Wel zal er nadrukkelijk worden gezocht naar (potentiële) kwaliteit en nieuw talent.
Zoals gezegd ook in 2014 een gedicht van mijn hand. Na ‘Oud Eik en Duinen’ in 2011 (zie onder gedichten) nu dus een gedicht dat mij ‘overkwam’ het afgelopen jaar met als titel ‘Lijn 24’ met een prachtig voorbeeld van Haagse humor. Vandaag ontving ik van de organisatie het bericht dat mijn gedicht te lezen zal zijn (vanaf 5 januari) op grote posters in de centrale bibliotheek van Den Haag.
.
Lijn 24
Voor de chauffeur is de mens, de
menigte, groepje, stroom of clubje
mensen, bron van zijn bestaan
Onderscheid maakt hij niet
zolang ze zich maar gedragen.
Sommigen ziet hij liever;
De rokjes, strakke truitjes,
goeiedag zeggers, vrolijke
vriendelijke vroegemorgenvrouwen.
Anderen maken zijn werk tot een last,
blijven hangen in het pad, gaan niet
zitten, houden op. Dan roept hij om:
Dames en heren,
het achterste deel van deze bus
gaat ook naar het Centraal Station
.
ZICHTBAAR ALLEEN 