Eva Gerlach

.

Om er niet te zijn

.

In de schemer wachtten tussen diepe

bomen grijs de herten, rechte hoofden

naar de verte waar wij

liepen opgetild.

.

Om er niet te zijn uit alle macht

stilstaan. Op hun ruggen reed een huiver,

blad onder een aasje wind, hoezo

in één keer en allemaal, wat, wat.

.

Uit: Niets bestendiger, Arbeiderspers, 1998