Site-archief
Anekdotisme?
Nog meer ismes
.
Na de dood van Rutger Kopland lees ik in de Volkskrant dat Rutger Kopland een anekdotisch dichter was. Na alle ismes die ik hier al eerder behandelde nog een isme erbij. Ik denk dat ik de wereld van de poezie eens ga vatten in een overzicht waarbij ik alle ismes en bewegingen die er in de afgelopen eeuwen voorbij zijn gekomen in een tijdvak ga zetten. Dat moet toch een enorm lange lijst worden van bewegingen, afscheidingen, afzettingen, tegenbewegingen, ideologieen en ismes, reactionair of niet. Het anekdotisme staat tegenover de zogenaamde taalgerichte poezie. Het anekdotisme is onderdeel of vergelijkbaar met de Parlando stijl. Deze poezie opvatting plaatst de dichter, de persoonlijkheid, terug in het centrum. Hierdoor komen uitdrukking van gevoelens en standpunten aan bod. Anders gezegd: in gedichten in deze stijl wordt een verhaal verteld. Een andere dichter in deze stijl die ik erg bewonder is Judith Herzberg.
.
Als je niet wilt wachten op mijn opsomming 😉 kun je ook alvast hier terecht: http://www.rozemarijnonline.net/poeziegeschiedenis.html
.
Judith Herzberg
Rutger Kopland
1934 – 2012
.
In korte tijd al de tweede grote Nederlandse dichter die is overleden. Het gedicht van Rutger Kopland voor mij is nog altijd Vertrek van dochters, een gedicht dat ik al eens publiceerde op dit blog. Omdat Rutger is overleden een gedicht over de dood . Dit gedicht schreef Rutger voor Herman de Coninck. Lees bij Herman* Rutger en de cirkel is rond.
.
Kaart van een Grieks eiland
Herman*,
.
ik had je nog een kaart willen schrijven,
zo’n lullige ansicht, voorzien van een grap
over, nou ja, je weet wel waarover,
.
maar ik hoorde dat je al dood was
voor ik een grap had gevonden.
.
Ik leef nog, ons gesprek is niet af,
maar ik leef deze laatste dagen gebogen, over woorden
die ik doorstreep, weer opschrijf –
.
Waar hadden we het over, waar
waren we gebleven, zonder de dood te verwachten
schrijf je geen poëzie, daar waren we
het hartroerend over eens,
.
poëzie was geluk, het geluk om een paar woorden
te vinden die even bij elkaar wilden horen
voor de dood ons kwam halen,
.
een grap, een zorgvuldig verzwegen grap
om de dood, deze doorstrepen en weer opschrijven,
zo was poëzie.
.
Ik zal je dus nooit meer zien.
.
Ik leef deze laatste dagen gebogen, voor dat alles,
voor dat verlegen lichaam, dat weemoedige hoofd
waarmee je sprak, voor dat alles
levend wordt begraven,
.
ik bedoel, ik leef gebogen over die kaart,
je weet wel, zo’n veel te blauwe zee,
zo’n veel te blauwe hemel:
Happy days in Greece.
.
*Herman de Coninck
Gedicht over dochters
Rutger Kopland
Dit is al lang een van mijn favoriete gedichten. Wij zijn zover nog niet, maar de tijd gaat snel.
Vertrek van dochters
Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.
En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.
Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies datzelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 