Les Murray

.

Bij uitgeverij De Harmonie is een overzichtswerk verschenen in vertaling (door Maarten Elzinga)van de Australische dichter Les Murray(1938) met als titel De planken kathedraal. De carrière van Murray omspant al meer dan 40 jaar en hij heeft meer dan 30 bundels doen verschijnen. Hij heeft vele prijzen gewonnen en wordt als een van de leidende dichters uit zijn generatie gezien. Daarnaast is hij door de National trust of Australia benoemt als een van de 100 levende schatten van Australië. Zijn naam wordt regelmatig genoemd als het gaat om het mogelijk winnen van de Nobelprijs voor Literatuur. In 1997 noemde Michael Zeeman hem een van de belangrijkste Engelstalige dichters van deze tijd samen met Brodsky, Walcott en Heaney.

.

Terrassculptuur

.

Prachtig genadeloos werk

rond de hellingen van aarde

met bruuske hak gehouwen

terrassen op last van honger

of de wenk van een vorst.

Van grazers afgekeken

op rijm geoogde hoogten

rond om steilten van aarde

tree voor tree afdalende

water filterende balkons.

Kleuren van rimpelend gewas

zwellen in betreden dammen

mijlen dungerande  potten

van de top gehaalde oogsten

door handen lang in de aarde.

Manden rijkgemaakte  grond

armzalig door armen vergaarde

langs ladder en zandstenen stut

strofen van hymnische lengte

dankzij wrikkend zwoegen, vóór

geld, gaven eten en drank

maar scheuren nu als stugge zeilen

(sommige altijd al verdomme )

neer in ravijnen van aarde.

 .

The farm terraces

.

Beautiful merciless work

around the slopes of earth

terraces cut by curt hoe

at the orders of hunger

or a pointin lord.

Levels eyed up to rhyme

copied from grazing animals

round the steeps of earth,

balconies filtering water

down stage to stage of drop.

Wind-stirred colours of crop

swell between walked bunds

miles of grass-rimmed contour

harvests down from the top

by hands long in the earth.

Baskets of rich made soil

boosted up poor by the poor,

ladder by freestone prop

stanzas of chant-long lines

by backwrenching slog, before

money, gave food and drunk

but rip now like slatted sails

(some always did damn to)

down the abrupts of earth.