Verhalen vertellen
Geplaatst door woutervanheiningen
Bibliotheekplaza
Vandaag was ik op bibliotheekplaza van Probiblio, een provinciale organisatie die bibliotheken ondersteunt. Een aantal zeer inspirerende sprekers en een krantenbericht uit de Spits of de Metro (wie houdt ze nog uit elkaar) verder brachten mij de volgende overdenking.
Allereerst de sprekers: Aanwezig waren o.a. Nalden (van de gelijknamige blog en WeTransfer), Patricia Martin, Ben Hammersley en Mark Mieras. Zij spraken over de toekomst. De toekomst van social media, van de veranderingen in de wereld, de vlucht die internet heeft genomen en wat dat betekent voor toekomstige generaties en over wat dit voor betekenis heeft voor de hersenen (niet allemaal over al deze onderwerpen maar ze kwamen allemaal aan de orde bij de verschillende sprekers).
Een inspirerende, griezelige, enthousiasmerende en verontrustende dag. Als laatste spreker had de wetenschapsjournalist Mark Mieras een bijzonder onderwerp gekozen: Mensen zijn niet digitaal en onze hersenen zijn geen harde schijf. Zeer informatief. Wat bleef hangen uit zijn presentatie was dat mensen behoefte hebben aan verhalen. Om te vertellen, om naar te luisteren, om te lezen.
Dat deed me denken aan een stukje uit de krant van vanmorgen. Daarin stond een artikel over wat de mens gelukkig maakt. Uit uitgebreid onderzoek is gebleken dat shoppen niet gelukkig maakt (wat door verschillende vrouwelijke collega’s onmiddelijk naar het rijk der fabelen werd verwezen 😉 maar dat etentjes met vrienden en gedeelde ervaringen met anderen gelukkig maken. Waarom? Omdat deze ervaringen herinneringen veroorzaken. Net als verhalen. Herinneringen worden verhalen, deze worden gedeeld en dragen bij aan het geluksgevoel van jezelf en anderen.
Waarom schrijf ik dit, deze blog gaat toch over poëzie? Dat klopt. Voor mij is poëzie het vertellen van verhalen in verdichte vorm. Elk gedicht is een verhaal op zich. Herinneringen zijn een natuurlijke en overvloedige bron van inspiratie voor dichters.
Voorbeelden te over ook in de poëzie. Hier een prachtig voorbeeld van Remco Campert.
.
Antwerps meisje
.
Het was laat in de avond
regen in lamplicht gevangen
sloeg neer op het macadam
van de Mechelsesteenweg
je had een offwhite jurkje aan
ik schatte je op vijftien
je liep langs de straat
waar ook ik overging
auto’s passeerden remden af
reden weer verder
je vroeg de weg naar de Muze
café waar Ferre optrad
Ferre Grignard de anger van jouw lied
zijn stem die op de radio geklonken had
en waarheen je nu op weg was
‘volg de tramrails maar
dan vind je hem vanzelf’
en ik onnnozelaar liet je gaan
.
Antwerps meisje
dat ik in mijn hart draag
wat heb ik toch gedaan
met mijn leven
.
(uit: nieuwe herinneringen, 2007)
Geplaatst op 12 april 2012, in Literaire kunst, Nieuws, Social media en getagd als Ben Hammersley, dichter, gedicht, gedichten, herinneringen, Mark Mieras, Nalden, Patricia Martin, Remco Campert, verhalen. Markeer de permalink als favoriet. 1 reactie.
Plaats een reactie Reactie annuleren
Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.
Ik was er niet bij vandaag, maar volgde jou en andere collega’s, las jullie verhalen en reacties en begrijp precies wat je bedoelt ! Ik kan je verhalen vertellen over verhalen, maar een bibliotheek is een gebouw vol verhalen. Laten we daar vooral over vertellen !