Nieuwe categorie

.

Iedereen die van poëzie houdt kent wel een dichter, overleden of nog levend, waar nauwelijks of geen interesse meer in is. Een (bijna) vergeten dichter. Bijna, want anders zou je niet op de naam of het gedicht kunnen komen. Als ik in mijn boekenkast kijk staan daar dichtbundels van dichters die je nooit ergens tegenkomt, niet in verzamelbundels, niet op gedichtenwebsites, nergens en die toch de moeite waard zijn.

Voor al die (bijna) vergeten dichters ga ik een klein maar fijn podium ter beschikking stellen. Heb je zelf een dichter waarvan je vindt dat deze nog eens een extra podium verdient? Ken je een gedicht van een (bijna) vergeten dichter die je nog eens in het zonnetje wil zetten?

Mail dit dan door aan mij op woutervanheiningen@yahoo.com

Ik zal met enige regelmaat (bijna) vergeten dichters aan de vergetelheid ontrukken in deze nieuwe categorie. Vandaag beginnend met de dichter Mea Strand.

Mea Strand werd geboren in 1924 en uit haar bundel Orion (De windroos, Amsterdam 1956) het gedicht ‘Ik zag’.

.

Ik zag

.

Ik zag er kwam een geur uit mijn hand

ik keek een handvol spiegeltjes

versplinterende zon of honderd brandglazen

sprongen mijn ogen in diamanten

elke scherf een grotere geur

en elke geur een zwaar woord

en elk woord een wond

en elke wond een wonderlijke kleurige haan

handpalm vrolijke wonderschelp

.

Uit: Nieuwe griffels schone leien (Bert Bakker, 1957)