Mouches volantes
Vrouwkje Tuinman
.
Nooit geweten dat er een naam was voor de bewegende vlekjes die meedraaien met je ogen maar dit blijken dus mouches volantes te zijn. Vrouwkje Tuinman heeft ze blijkbaar ook getuige het volgende gedicht van haar hand uit ‘receptie’ uit 2007.
.
Mouches volantes
Er is een drijvende wereld tegen het licht in
bewegende wezens. Kijk ik naar rechts
dan reizen ze mee, de bocht om tot ik
naar links daar zijn ze weer. Met mijn ogen
maak ik kindertekeningen, herschep
mijn erfenis. Verder is er niks. De grote
doos met foto’s, toestellen, zakken vol
met vieze lappen weggegooid. De roze
klaproos op de theezeef slechts een plaatje.
Eiwitten walsen voor mijn ogen. Alles plastic,
alleen mijn grote ronde hoofd is over.
.
Geplaatst op 3 mei 2014, in Favoriete dichters en getagd als 2007, bewegende vlekjes, dichtbundel, dichter, gedicht, gedichten, Mouches volantes, ogen, poëzie, Receptie, Vrouwkje Tuinman. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Ik wist ook niet dat er een andere naam voor was dan bewegende vlekjes 🙂 Klinkt heel mooi
mouches volantes. Fijn weekend 🙂
Jij ook!
Mouches volantes klinkt zo veel vrolijker dan hoe de vlekken eruitzien! 🙂
Als je van die scherpe sterren en strepen gaat zien, is dat een (zeer licht) overblijfsel van migraine, vertelde mijn oogarts me eens. Je mag dan blij zijn dat je er met alleen die lichtflitsen, mouches en andere eiwitten – normaliter had je in dat geval een forse migraine-aanval gehad.
Toch ben ik er niet zo blij mee als het gebeurt; het is vermoeiender dan de vlekjes!
Fijn weekend 🙂
Jij ook!