Vreemden
Ester Naomi Perquin
.
In 2007 debuteerde Ester Naomi Perquin bij Uitgeverij van Oorschot met de dichtbundel ‘Servetten halfstok’. In 2009 volgde ‘Namens de ander’ en begin 2012 verscheen haar laatste bundel ‘Celinspecties’. Deze bundel werd bekroond met de VSB Poëzieprijs 2013. Voor haar werk ontving ze verder de Liegend Konijn Debuutprijs, de Anna Blamanprijs, de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs en de J.C. Bloemprijs.
Om haar studie aan de Schrijversvakschool te kunnen financieren is ze enige tijd cipier geweest. In ‘Celinspecties’ geeft Perquin een stem aan gevangenen, aan misdadigers – maar ook aan slachtoffers, getuigen en rechters.
Van 2007 tot 2009 was ze de 3e stadsdichter van Rotterdam, ze volgde hiermee Jana Beranová op. Uit de bundel ‘Namens de ander’ het gedicht ‘Vreemden’.
.
Vreemden
.
Zoals je jezelf op een foto waarop je ruggelings staat afgebeeld
herkent maar omdat het onnatuurlijk blijft
liever niet meer bent – zo is de ander
.
precies zoals je zelf al denkt: het is niet goed teveel te weten,
geheimen tekenen verstand, geven iets om handen
.
leg tussen jezelf / de ander een diepe zee en verf je haren,
hou je onhoorbaar voor elke poging tot elkaar, verzet je
tegen nadering met rotsvast uitgesproken namen.
.
geef volle ruchtbaarheid en ga een oorlog aan, wees
te allen tijde onveranderbaar. Val met niemand samen.
.
Geplaatst op 22 april 2016, in Favoriete dichters en getagd als 2007, 2009, 2011, 2012, 2013, Anna Blamanprijs, Celinspecties, cipier, dichter, Ester Naomi Perquin, gedicht, gedichten, J.C. Bloemprijs, Jana Beranova, Liegend Konijn Debuutprijs, Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, Namens de ander, poëzie, Rotterdam, Schrijversvakschool, Servetten halfstok, stadsdichter, Vreemden, VSB poëzieprijs. Markeer de permalink als favoriet. 1 reactie.






Wouter, dank je.
Een van mijn meest favoriete gedichten is van Ester … en ik deel het hier graag.
Getij
Je ziet bij het vergeten van de tijd
hoe aangenaam iets wegraakt,
pas bij vloed weer wordt gevangen,
alsof de dag – de dorst, verlangen,
zout dat op de lippen brandt,
een trage lus maakt in de uren.
Lig dus loom, herinner je de zee.
Laat de dingen eeuwig duren.