Marieke Lucas Rijneveld

.

Volgend jaar januari mag ik in Maassluis, in Theater Koningshof, een avond presenteren waar een plaatselijke dichter en muzikant hun werk komen presenteren maar waar ook Marieke Lucas Rijneveld (1991) komt voordragen. Toen de theaterdirecteur mij vroeg of ik nog een klinkende naam op poëziegebied wist heb ik meteen Marieke Lucas voorgesteld.

Al eerder schreef ik op dit blog over mijn waardering voor het werk en voor de manier van presenteren en voordragen van Marieke Lucas. Haar debuutbundel ‘Kalfsvlies’ uit 2015 heeft inmiddels vele herdrukken gekend. Uit deze bundel het gedicht ‘Bestaansrecht’.

.

Bestaansrecht

.

Ze zeggen dat alles uit zaad bestaat en de wereld één grote moestuin is

dat niet altijd alles met elkaar te maken heeft maar we graag bruggen bouwen.

Als ik bedenk dat moeders ooit ook dochters waren die iemand nodig hadden

.

om de overkant te bereiken werd ik bang voor de mijne omdat ik haar alleen ken

van de jaren waarin ik zelf nog wist wie ik was en welke rol ik moest spelen, kinderen

zijn van oorsprong wetenschappers. Alleen op mijn verjaardag nam ze mij op schoot

.

vertelde dat er een plantje in haar was geplant, dat vader de walnotenboom omhakte

om een stoel bij te maken. Soms droomde ik dat de aarde in water veranderde

mijn moeder eindelijk eens gewoon thee ging zetten, de bank bewonen en dat

.

we het dan zouden hebben over bruggen die altijd tussen twee kanten in hingen

geen begin of einde hadden maar één ding was zeker: ze hadden een reden

om te blijven. Met een bolle buik van het potaarde eten, zei ze onder kaarsjes

.

uitblazen dat ik nooit zomaar van iemands draagkracht mocht uitgaan, dat zaad bij de kieming altijd een moeder nodig had, daarna snel groot worden zodat vader

niet alle bomen hoefde te kappen.

.