Site-archief
Dit
Munin Nederlander
.
Enige tijd geleden kreeg ik van mijn vrouw en dochter de bijzondere (dikke) poëziebundel ‘Dit’ cadeau van Munin Nederlander. Nu ging er bij mij geen belletje rinkelen en ik had dan ook geen idee wie deze Munin Nederlander was. Wat doe ik in zo’n geval, dan ga ik zoeken en graven en na enig speurwerk bleek Munin Nederlander het pseudoniem te zijn van Hugo Wormgoor (1941). Onder het pseudoniem Munin Nederlander bracht Wormgoor een groot aantal publicaties op zijn naam, waarin hij verborgen sleutels zoekt in oude esoterische teksten en legenden.
Hugo Wormgoor blijkt tekenleraar, amateur wiskundige ( hij bewees met hulp van bevriende mathematici, dat er ook een 37-hexagram bestaat blijkt uit een artikel in de Volkskrant) schrijver en spiritueel mens te zijn. En dus dichter onder de naam Munin Nederlander. In 1982 publiceerde uitgeverij Hilarion in Nijmegen de poëziebundel ‘Dit’ van hem met illustraties van zijn hand en Komposities voor piano en zangstem van Frans Smit en Jan Evert de Groot. Een lijvig werk van ruim 800 pagina’s.
Uit het voorwoord blijkt dat de gedichten zijn geschreven tussen 1976 en 1982 en ze zijn geordend in deelbundels (20 maar liefst). De bundel is in een oplage van 500 stuks gedrukt en ik blijk nummer 396 te hebben.
In mijn zoektocht naar de man achter de naam bleek al dat hij zich bezig hield met het niet alledaagse. Zo schreef hij voor ‘Bruisvat’ het artikel ‘Verhalen uit een ver verleden – Tolkien’s ‘In de Ban van de Ring’ waarin hij zijn visie geeft op het werk van Tolkien vanuit een antroposofische hoek. Ook andere publicaties blijken veelal vanuit de antroposofie geschreven te zijn. En ook in ‘Dit’ lees je zijn achtergrond terug.
Toch staan er ook gedichten in deze bundel die los van het gedachtengoed van Rudolf Steiner, zeker de moeite waard zijn van het lezen zoals het gedicht ‘Kinderstraat’ dat voor veel mensen herkenbaar zal zijn.
.
Kinderstraat
.
Dit is de kinderstraat
van dertig jaar geleden,
waaruit wij – hoe ook weer?-
verdwenen.
.
Ofschoon niet veel veranderde
op deze plaats
doet toch de aanblik zeer.
tijdens het wandelen
er doorheen
mousseert eertijds.
.
Ik ben verdwaald.
De weg is kwijt.
.
Dit is nog wel de straat
die zich in beelden
heeft bewaard,
maar op een nacht vervaagde
en herbouwd werd met
te hedendaagse stenen.
.
Afbeelding: De Muzen
500 likes!
juni 2012 – juli 2013
.
Op 26 juni vorig jaar kreeg ik bericht van WordPress dat ik 100 likes had gekregen op mijn berichten. Dat waren er 100 in 7 maanden. Gisteren kreeg ik bericht dat er 500 likes waren uitgedeeld, dus 400 in 1 jaar. Iedereen heel erg bedankt, ook zonder al die likes zou ik gewoon doorgaan met het posten van berichten over poëzie maar dit is zeker een extra steun in de rug om vooral door te gaan met de leukste hobby die er is.
.
Gedichten op vreemde plekken
Deel 67: Het Kaaiengedicht in Antwerpen
.
Meer dan 500 Antwerpenaren spraken hun liefde uit voor de Schelde en haar kaaien. Zij deden dit door regels voor het Kaaiengedicht aan te brengen. Deze woorden inspireerden Stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen tot een woordenstroom van ’t Stad. Op de vooravond van een nieuwe toekomst voor de Scheldekaaien werd dit gedicht ‘Welkom Pierewaaiers’ op de waterkeringsmuur geschilderd. Dat 3,2 kilometer lange lint van beton draagt van de Rijnkaai tot de Ledeganckkaai 6 300 tekens van liefde voor deze kaaien. Het Kaaiengedicht verbindt de noord en de zuidkant van de kaaien van Antwerpen.
.
Wie het hele gedicht wil lezen kan natuurlijk naar Antwerpen afreizen, wat ik zeer aanbeveel, maar je kunt ook het boekje Welkom Pierewaaiers kopen met de hele tekst. Of je kijkt hier http://www.onzekaaien.be/downloads/kaaiengedicht/Welkom_Pierewaaiers_Mail.pdf waar de tekst integraal is weergegeven.
Het gedicht is ook integraal te lezen in de dubbeldichtbundel (met extra’s zoals stadsessay) ‘Antwerpen/Oostende’ (Uitgeverij Promethues, Amsterdam).
.
ZICHTBAAR ALLEEN 