Anouk Smies

.

De laatste tijd ben ik bezig met alles wat met AI te maken heeft. Beroepsmatig maar zeker ook uit nieuwsgierigheid naar AI op poëziegebied. Zo liet ik al; eens een gedicht van mijzelf beoordelen door Chat GPT, probeerde ik met behulp van datzelfde programma een gedicht te schrijven in de stijl van Deelder en Bukowski en probeerde ik met de AI bot een sonnet te schrijven.

Ik moest aan deze blogs denken toen ik de bundel ‘De drang om niemand af te maken‘ van dichter Anouk Smies (1975) herlas. In deze bundel uit 2021 schrijft Smies al over een wedstrijd tussen haar, als dichter, en kunstmatige intelligentie. Ik heb inmiddels al heel wat pogingen gelezen van dichters die kunstmatige intelligentie proberen te gebruiken om gedichten te schrijven maar vooralsnog blijven dit ijdele pogingen en haal je de door AI gemaakte gedichten er (nog steeds) vrij eenvoudig uit.

Smies benadert de door AI geschreven tekst echter op een andere manier. Niet wie het beste gedicht schrijft maar ‘wie het meest effectief jaloezie overwint’.

.

Wedstrijd

.

Op een verloren zondag

verlies ik me in een wedstrijd poëzie schrijven

tegen kunstmatige intelligentie

.

met als inzet de woorden

Liefde

Boom

Herfst

Geweld

.

Ik knoop een mens op aan de boom

die in de herfst van zijn leven de liefde vergeet

.

De computer laat

een mintgroene boom het seizoen opjutten

omdat geweld ook wel affectie heet

.

Ik zet een dramatisch element in, een vrouw die wil beschutten

De computer verschuift tactisch een kind

.

Kijk hoe de vrouw zich aan zijn benen vastklampt, roep ik

waardoor de nek sneller breekt

.

De computer laat de kleuter

door lust gestuurd

blaadjes losscheuren

terwijl hij zijn mond vult met grind

.

Als het kind de hemel niet meer proeft

en de echtgenote het knappen van wervels waarneemt

als elastiek dat nooit veerde

.

blijft onduidelijk wie het meest  effectief

jaloezie overwint

.