Tj. A. de Haan

.

Vandaag begin ik op de vrijdag een nieuwe rubriek. Eigenlijk is dit een onderdeel van Uit mijn boekenkast maar ik noem het toch anders namelijk ‘Blind gepakt’. Het idee is simpel, ik heb inmiddels zo’n 15 meter poëzie in mijn kasten staan. Ik ga voor mijn boekenkast staan en pak met mijn ogen dicht een bundel uit mijn boekenkast. Vervolgens open ik deze op een willekeurige bladzijde en het gedicht dat daar staat zal ik hier delen. Lekker random dus zoals sommige jongeren wel zeggen.

De eerste bundel die ik pak is ‘Gouden munt’ van Tj. A. de Haan uit 1975. Tjaarda A. de Haan (1909-1984), zoals de volledige naam van de dichter luidt, was arts en marine officier en werd geboren in Nederlands Indië. ‘Gouden munt’ is niet meer verkrijgbaar (ik vond nog 1 exemplaar antiquarisch te koop) en toen ik de bundel willekeurig opende stuitte ik op het gedicht ‘Horizon’ .

.

Horizon

.

Je wandelt aan de grenzen van mijn horizon

Niet verder af, maar zelden dichterbij

Je koos een pad, dat voerde weg van mij

En van het water uit een diepe bron

.

Hoe juist, dat ieder mens zijn eigen paden kiest

Het kan daar eenzaam zijn of juist ook vol en druk

Men kan de wanhoop tegenkomen of een groot geluk

’t Is mogelijk dat men alles wint of ook verliest

.

Wanneer de hemel helder is en blauw en wijd

Richt zich de koers op zeker schijnend doel

Dan lacht een zorgeloze vreugd, een trots gevoel

Om iedere zorg en iedere moeilijkheid

.

Maar als het gaan een dwalen wordt, of grauwe mist

Het zicht beperkt tot blinde nevel muur

Die elke spanning wegneemt uit een volgend uur

Dan kan er twijfel zijn aan wat men zeker wist

.

Wel steeds wanneer ik uitkijk naar mijn horizon

En je zie wandelen in een ver verschiet

Dan wil ik dat je weten zult, betwijfelen niet

Dat er een rustpunt is te vinden aan de bron.

.