Dag vijf

.

Vandaag als vakantiegedicht iets uit MUGzine. Ik schreef al eerder dat ik in opmaat naar een nieuw nummer van MUGzine (#28 verschijnt medio augustus) gedichten zal delen uit oudere nummers. Uit MUGzine #3 uit 2020 daarom het gedicht ‘Barkruk’ van de Vlaamse dichter Lies Jo Vandenhende (1988).

.

Barkruk

.

Ik kwam hier vandaag om mezelf te vinden

en achter te laten

in de constellatie die mensen vormen

met hun verdriet en de stad

die voor ze zichzelf kent

weer een ander is

waar gevels gezichten met beugels

we alles recht willen zetten

.

nooit is er iemand die zucht

dat ze niet meer te redden vallen

dat we onze façades zandstralen en doen alsof

de brandtrap een veilige uitweg

maar zelfs dan moet je durven springen

meestal zit er een meter tussen ons en de dingen

.

of ik tel het aantal nooduitgangen

of ik ga er met mijn rug heen zitten

.