Site-archief
De mooiste
Johann Wolfgang von Goethe
.
In 2002 gaven de uitgeverijen Lannoo en Atlas samen een klein bundeltje uit met daarin gedichten van internationale dichters in zowel de oorspronkelijke taal als in vertaling. De titel van dit kleine werkje: ‘De mooiste van De mooiste van’ een reeks onder redactie van Koen Stassijns en Ivo van Strijtem. Grote namen staan in dit mooi uitgegeven bundeltje dat niet voor de verkoop was, zoals Petrarca, Brecht, Hesse, Dickinson, Yeats en vele andere.
Uit dit fijne aanbod koos ik het gedicht ‘Het viooltje’ van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) dat oorspronkelijk verscheen in ‘De mooiste van Goethe’ vertaald door Koen Stassijns en ingeleid door professor doctor Heidy Margrit Müller. Aangenomen wordt dat Goethe geïnspireerd was door de parallel met zijn eigen liefdesrelatie met de Frankforter bankiersdochter Lili Schönemann (1758-1832), die uiteindelijk voor een andere huwelijkskandidaat koos. Hieronder in het Duits en in vertaling.
.
Het viooltje
.
’n Viooltje op de weide stond
Onmerkbaar, in zichzelf gekromd;
Het was een lief viooltje.
Daar kwam een jonge herderin
Met lichte tred en blij van zin
Erheen, erheen,
De weide door, en zong.
.
Ach! denkt ’t viooltje, was ik maar
Al was het dan heel even maar,
Van de natuur de mooiste,
Totdat het lieve kind me plukt
En aan haar boezem heeft gedrukt!
Ach maar, ach maar
Een klein kwartiertje lang!
.
Ach! nogmaals ach! Het meisje dat
Geen oog voor het viooltje had,
Vertrapte ’t arm viooltje.
Het zonk en stierf en lachte nog:
En sterf ik nu, dan sterf ik toch
Door haar, door haar,
En aan haar voeten toch.
.
Das Veilchen
.
Ein Veilchen auf der Wiese stand
Gebückt in sich und unbekannt;
Es war ein herzigs Veilchen.
Da kam eine junge Schäferin,
Mit leichtem Schritt und munterm Sinn,
Daher, daher,
Die Wiese her, und sang.
.
Ach! denkt das Veilchen, wär ich nur
Die schönste Blume der Natur,
Ach, nur ein kleines Weilchen,
Bis mich das Liebchen abgepflückt
Und an dem Busen matt gedrückt!
Ach nur, ach nur
Ein Viertelstündchen lang!
Ach! Aber ach! Das Mädchen kam
Und nicht in acht das Veilchen nahm,
Ertrat das arme Veilchen.
Es sank und starb und freut’ sich noch:
Und sterb ich denn, so sterb ich doch
Durch sie, durch sie,
Zu ihren Füßen doch.
.
101 gedichten tegen de oorlog
William Stafford
.
In 2003 verscheen bij uitgeverij Faber & Faber de bundel ‘101 Poems against war’. Toen ik dit bundeltje kocht moest ik meteen denken aan een gelijksoortige bundel in het Nederlands ‘War on war’ Gedichten geen bommen, ook uit 2003 van uitgeverij Sub | De Papieren Tijger.
In ‘101 Poems against war’ staan gedichten van de grote namen uit de Engelstalige poëzie,van Yeats tot Dickinson, Stevie Smith en Wilfred Owen maar ook Engelse gedichten van Miroslav Hulob, Berthold Brecht en zelfs Martin Niemöller.
Ik bleef bij het lezen vooral hangen bij het gedicht ‘At the bomb testing site’ van William Stafford. Niet zozeer door het gedicht zelf maar meer door de reden dat dit gedicht in deze bundel was opgenomen. Dit gedicht gaat niet over de oorlog maar over het zwaarste en meest vernietigende wapen dat er ooit is uitgevonden, de atoombom. In die zin is dit gedicht een waarschuwing tegen de oorlog waarin dit wapen gebruikt zou kunnen worden.
In de tijd dat dit gedicht geschreven werd, het komt uit de bundel ‘Stories that could be true’ uit 1960, was het een heel denkbaar idee dat de atoombom op enig moment in gezet zou gaan worden. Dat gegeven maakt het voor mij nog meer een bijzonder gedicht.
.
At the bomb testing site
.
At noon in the desert a panting lizard
waited for history. It’s elbow tense,
watching the curve of a particular road
as if something might happen.
.
It was looking for something farther off
than people could see, an important scene
acted in stone for little selves
at the flute end of consequences.
.
There was just a continent without much on it
under a sky that never cared less.
Ready for a change, the elbows waited.
The hands gripped hard on the desert.
.
Tattoo you
The Word Made Flesh: Literary Tattoos from Bookworms Worldwide
.
Nadat ik de blog over E.E. Cummings had geplaatst zwierf ik nog even rond op het World Wide Web om te lezen over één van mijn meest favoriete dichters Cummings. Wat me opviel was dat ik op verschillende plekken afbeeldingen tegen kwam van tatoeages met (delen van) gedichten van die aloude E.E.
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en al snel kwam ik op de tumblrpage van Justin Taylor en Eva Talmadge; http://tattoolit.com
en ook op : http://www.mediabistro.com/galleycat/kurt-vonnegut-e-e-cummings_b13996 . Op deze laatste website staat een interview met Justin en Eva waarin zei vertellen dat Kurt Vonnegut en E.E. Cummings de belangrijkste leveranciers zijn van literaire tatoeages. Dat dat klopt blijkt niet alleen uit de foto’s hieronder (een kleine greep uit het aanbod) maar zeker uit het boek dat ze in 2010 publiceerde ‘The world made flesh: literary tattoos from bookworms worldwide’.
Op de website staat te lezen dat het boek een gids is voor de opkomende subcultuur van literaire tatoeages – een verzameling van 100 full-color foto’s van de menselijke huid onuitwisbaar versierd met citaten en beelden van Pynchon naar Dickinson en van Shakespeare tot Plath. Verpakt met geliefde versregels, literaire portretten en illustraties – en verklaringen van de dragers op de geschiedenis van hun tatoeages en het persoonlijk belang van het gekozen literaire werk – het boek is hiermee deels een fotocollectie, en deels een literaire bloemlezing geschreven op de huid.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 