Site-archief
Flessenpost
Stoppen met roken in 87 gedichten
.
Het komt voor dat ik voor mijn boekenkast sta en dan een dichtbundel zie waar ik bij aankoop en lezing heel erg enthousiast over was, maar helemaal vergeten was dat ik de bundel had. In het geval van ‘Stoppen met roken in 87 gedichten’ van Dimitri Verhulst uit 2017 weet ik nog heel goed dat ik de bundel kocht en waarom. Tijdens de 35e Nacht van de Poëzie 2017 in Utrecht lazen meer dan twintig dichters poëzie voor. Op Radio 1 werden deze voordrachten uitgezonden door de VPRO. Een van die dichters was de Vlaamse dichter Dimitri Verhulst (1972) en ik herinner me dat ik meteen werd getroffen door zijn voordracht van het gedicht ‘Laten wij al afscheid nemen’.
Nu ik de bundel weer ter hand neem en lees ben ik opnieuw onder de indruk van het dichterschap van Verhulst. Daarom wil ik graag opnieuw een gedicht delen uit de bundel. Het zijn de nummers 1 en 2 uit het hoofdstuk ‘Flessenpost’ dat ook nog de gedichten 3 en 4 omvat.
.
1.
laat mij het zijn die subiet overblijft
wanneer je gaat
zo ben jij het die het wordt bespaard
te zien dat winters blijven komen
ook als wij ons niet meer kunnen warmen
aan elkaar
.
laat mij je overleven, zij het niet te lang
zodat ik je missen kan
en ik zal er mij van vergewissen dan
dat het duister zuigt, de leegte trekt
niets ergers dan te moeten wachten
en toch klaar te zijn voor het vertrek
.
laat mij het zijn die straks alleen ontbijt
met stompe tanden naast de krant
ik kom je dagelijks tekort
sleep mij van spleen naar wee
en wil vooral niet dat het beter wordt
mijn lief, mijn lief, mijn lief
.
2.
geef mij de rouw, ik zal ze dragen
voorbij mijn kunnen, in alle koppigheid
ik drentel door mij al te lange dagen
van kop tot teen gehuld in ochtendgrijs
en ik zal drinken hoewel ik ’t niet verdraag
op ons, dat we mochten, eventjes bestaan
.
ga jij mij voor maar in die domme dood
ons bed ligt slechter dan het graf
ik zal naar je tasten in de nacht
je wordt de leegte die mijn schoot niet past
de mens een muur die duizend malen horen zal
hoezeer ik jou heb liefgehad
.
geef maar aan mij de eenzaamheid
en ik zal onbedaarlijk wenen
wanneer ik met mezelf ga spelen
aan ons denkend, hoe het was,
‘k zal van je dromen in detail
en daarna komen en kapotgaan bovenal
Flessenpostsieradengedichten
Wietske Welten
Wietske is een glaskunstenares en sieradenontwerpster uit Den Bosch. Zij maakt onder andere flessenpost-kettingen
Deze kettingen bevatten Bossche gevelgedichten, dit zijn gedichten die overall in Den Bosch op diverse gevels te vinden zijn. Deze zogenaamde ‘meeneempoëzie’ is een initiatief van Stichting Poëzie op straat.
Wietske schrijft op haar website: “Ik heb voor mezelf ook een flessenpost-ketting gemaakt, ook met meeneempoëzie. ‘Mijn’ gedicht behoort echter niet tot de gevelgedichten maar is door een bewoner uit mijn straat zelf aangebracht op zijn raam.”
.
Jij bent zo mooi anders dan ik,
niet meer of minder maar
zo mooi anders,
Ik zou je nooit
anders dan anders willen
.
Met dank aan: http://sieradenmaakjezelf.nl/
postitpoëzie.weebly.com
Nieuw initiatief
Zoals ik in een eerder bericht al schreef is er een nieuw initiatief op het gebied van de verspreiding van poëzie. http://www.postitspoezie.weebly.com van een stel jongeren die, net als ik, vinden dat poëzie helemaal niet saai en stoffig is.
Voor wie mijn web-log wat beter kent of al langer leest weet dat er verschillende manieren zijn om poëzie onder de mensen te brengen op een bijzondere manier.
Ik verwijs hier allereerst naar mijn eigen rubriek ‘Gedichten op vreemde plekken’ waar je voorbeelden kunt vinden van allerlei onverwachte plekken waar je gedichten tegen kunt komen, op muren, dijken, flessen, begraafplaatsen, bussen, fietspaden, stranden etc. etc.
Een deel van de voorbeelden van deze gedichten komen van de website http://www.beeldgedichten.com van Ellen Vedder. Een website met bijzondere voorbeelden van poëzie en beeldende kunst/ontwerp/design.
Maar ook op de website http://www.flessenpost.nl (en voorheen op het web-log bottlemail) kun je lezen wat er met poëzie allemaal mogelijk is. Stop een gedicht in een fles, sluit deze goed af, gooi het ergens in een rivier of kanaal en wacht af. Altijd spannend of en waar de fles weer terecht komt.
En dan dus nu het initiatief van een aantal jongeren om met een soort guerillatactiek poëzie op bijzondere plaatsen onder de aandacht te brengen middels post-it papiertjes.
Niet alleen een heel leuke manier maar ook bijzonder effectief. De website http://www.postitspoezie.weebly.com geeft een aantal voorbeelden van de manier waarop men werkt.
Wat opvalt is het enthousiasme waarmee men te werk gaat. In boeken, op etalages, op beelden, lantaarnpalen etc. Denk je eens in hoe het is om ergens geheel onverwachts zo’n post it papiertje tegen te komen en een gedichtje te lezen. Als dat geen lach op je gezicht tovert.
Over de kwaliteit van de gedichtjes kun je twisten maar is elke dichter niet begonnen met rijmen en probeersels. Het belangrijkste is dat er plezier beleefd wordt aan iets wat, volgens de makers van de website, door veel jongeren als saai en soffig wordt gezien. Dit initiatief bewijst dat dit dus absoluut niet het geval is.
Klik hier om naar deze website te gaan.
ZICHTBAAR ALLEEN 